Η Benbecula Records ιδρύθηκε το 1999 στο βροχερό Εδιμβούργο από τους ντόπιους ηλεκτρονικάδες Phase 6 και Beluga. Από τότε μας τροφοδοτεί ενίοτε με πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες (π.χ. Ochre, Frog Pocket), που οριοθετούνται μεταξύ πειραματικής electronica, downtempo και IDM. Το προσωπικό όχημα του Liquid Chris H, οι Christ., συμπεριλαμβάνεται στ’ αγαπημένα της συμπαθέστατης σκοτσέζικης εταιρείας, και φτάνει αισίως στην 5η ολοκληρωμένη κυκλοφορία του (3η για την Benbecula) με τον – τουλάχιστον πρωτότυπο – τίτλο Distance Lends Enchantment To The View. Εφόσον όμως κάποιος αναρωτιέται αν υπάρχει ποιοτική αντιστοιχία με τον τίτλο και σε μουσικό επίπεδο, τότε η απάντηση είναι αρνητική.
Όχι βέβαια ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν διαθέτει τις καλές της στιγμές. Δυστυχώς όμως κινούνται εκ του ασφαλούς, στα γνώριμα μονοπάτια που χάραξαν πριν από κάμποσα πια χρόνια οι πολυαγαπημένοι Boards Of Canada. Από τα σχεδόν 45 λεπτά της διάρκειας, ξεχωρίζουν το εναρκτήριο “Dymaxian Oceanic World” χάρη στην αέρινη υφή του, καθώς και τα έξυπνα, α-λα-Thievery Corporation, «μπήτια» του “Dirty Sun”, το οποίο μαγνητίζει στην πρώτη ακρόαση με το αγνό electro αίσθημά του. Κάπως έτσι δεν ακούγονταν και οι Project Pitchfork στο Chakra Red πίσω στο 1998; Το διαστημικό πάλι downtempo “Adam’s Bridge” αποτελεί μία αδιέξοδη Boards Of Canada σπουδή με υπνωτικά ηλεκτρονικά, ενώ, λίγο πριν το κλείσιμο, το “Odyssey 31” πρωτοτυπεί με τις απόκοσμες διαδρομές του, που χαρακτηρίζονται από ένα διακριτικό μα συνάμα διαπεραστικό μελωδικό θέμα.
Αυτός θα μπορούσε να είναι και ο βασικός στόχος του Christ., αλλά στο Distance Lends Enchantment To The View μάλλον προτιμά να «τριγυρίζει» στα γνώριμα χωράφια της leftfield ηλεκτρονικής μουσικής – με όλα τα κλισέ και κάποιες (ευτυχώς λίγες) φανφάρες – παρά να πειραματίζεται πάνω σε καινοτόμες και εν τέλει ριψοκίνδυνες ιδέες. Αλλά αυτό υπήρξε ανέκαθεν και το μειονέκτημα αυτού του μουσικού είδους, από το οποίο τελικά ξεχώρισαν ελάχιστα ονόματα: η ηχητική ομοιομορφία, η επαναληψιμότητα και το ανεκπλήρωτο συναίσθημα/κενό μετά την ακρόαση. Στο κάτω-κάτω την πάτησαν ακόμα και οι μάστορες του είδους Boards Of Canada, αφού, από ένα σημείο και μετά, ο ανανεωτικός αέρας που απέπνεαν κατέληξε στον ηχητικό συμβιβασμό – εις βάρος της δημιουργικότητας και υπέρ της ηχητικής αναγνωρισιμότητας.
