Μπορεί να προκύψει pop μουσική όταν ο δημιουργός ενός δίσκου μετέρχεται της πλούσιας κλασικής του παιδείας, συνεπικουρούμενος μάλιστα από μια Φιλαρμονική Ορχήστρα (τα έγχορδα της Φιλαρμονικής της Τσεχίας εν προκειμένω); Η απάντηση που έχω –έπειτα από την ενδελεχή ακρόαση του Heartland– είναι σαφέστατη και συνοψίζεται στο απαρέγκλιτο: βεβαίως και μπορεί. Ο γεννημένος προ τριάντα Σεπτεμβρίων (στο Τορόντο) Owen Pallett δεν είναι, όπως ίσως καταλάβατε, ένας τυπικός τραγουδοποιός της εποχής μας. Στο Heartland τα ένστικτα, οι καλλιτεχνικές ανάγκες που καλύπτονται, οι επιδιώξεις, όλα ακουμπούν σε μια διαχρονική, ευαίσθητη και εκλεπτυσμένη pop ιδιοσυγκρασία –κάτι αντίστοιχο βέβαια επιχειρούσε και στους δύο προηγούμενους δίσκους του, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει υπό το όνομα Final Fantasy. Μια ιδιοσυγκρασία που, καθώς μεταφράζεται σε συνθέσεις, διαπερνά τη δεξαμενή της προαναφερθείσας κλασικής παιδείας του Pallett για να πάρει από εκεί τις περιπετειώδεις ενορχηστρώσεις, καθώς και το άρωμα ενός έντονου ρομαντισμού, δημιουργώντας ενδεχομένως τον πιο ενδιαφέροντα, ευφάνταστο και πλούσιο pop δίσκο του τελευταίου καιρού.
Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, η αξία του Heartland του Owen Pallett δεν μου φανερώθηκε από την αρχή. Αντιλήφθηκα γρήγορα ότι πρόκειται για μια άξια λόγου και περαιτέρω διερεύνησης δουλειά, αλλά ίσως επειδή το στίγμα του χρόνου δεν είναι τόσο ευδιάκριτα διατυπωμένο, δεν μπορούσα να αντιληφθώ πού ακριβώς το πήγαινε ο καλλιτέχνης. Ήταν φανερό πως ζητούσε από μένα περισσότερο χρόνο και αφοσίωση από όση ζητάνε οι pop δίσκοι «του συρμού» και αυτό ακριβώς έπραξα. Και όπως ένα απλά συμπαθές φυτό ανοίγει τα άνθη του για να φανερώσει τη μεγαλοσύνη των χρωματικών και αρωματικών του συνδυασμών, έτσι και το άλμπουμ μοιάζει να φέρνει μια μουσική άνοιξη, χαρίζοντας τα κάλλη του αργά και απολαυστικά. Δώδεκα συνθέσεις το αποτελούν, οι οποίες διαθέτουν εξαιρετικές και πλούσιες ενορχηστρώσεις με διάφορα πνευστά –φλάουτο, όμποε, κλαρινέτο– με κρουστά, με πιάνο, με ηλεκτρονικές προσθήκες, αλλά και με πολλά έγχορδα αφού –εκτός της καίριας συμμετοχής της Φιλαρμονικής– ο ίδιος ο Pallett είναι κατά κύριο λόγο βιολιστής (έχει μάλιστα συνεισφέρει στις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων σε δίσκους συγκροτημάτων όπως οι Arcade Fire, Hidden Cameras, Grizzly Bear, Last Shadow Puppets κ.α.). Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα περίπλοκο μωσαϊκό ήχων (και συχνοτήτων) και νομίζω πως η παραγωγή του Καναδού –χωρίς να αποτελεί κάτι εξαιρετικό– μπόρεσε και το ανέδειξε εύστοχα, με ένα πολυδαίδαλο σύστημα ηχητικών διαστρωματώσεων. Εξαιρετική είναι επίσης και η στιχουργική του Pallett, που, χρησιμοποιώντας αρκετά ποιητική γλώσσα, καταφέρνει να συνδεθεί υποδειγματικά με τη μουσική του, μεταφέροντας τον ακροατή με ευκολία ανάμεσα στον ρεαλισμό της προσωπικής γραφής και στο ονειρικό ενός ρομαντικού παραμυθιού.
Έχοντας πει όλα αυτά είναι, νομίζω, ηλίου φαεινότερο ότι ο Owen Pallett δεν στοχεύει στο μυαλό του ακροατή, στην ορθολογική του σκέψη. Η μουσική του είναι ταγμένη αποκλειστικά σε μια συναισθηματική θέαση των πραγμάτων, δημιουργώντας αγνή dream pop (με την κυριολεκτική όμως σημασία των όρων) υψηλής ποιοτικής επάρκειας. Δίνει σημασία σε πράγματα που η εποχή μας τείνει να χαρακτηρίσει ως «περιττούς συναισθηματισμούς», μιλάει μια όμορφη μουσική γλώσσα σε μια εποχή ασχημονιών, απαιτεί περισσότερο χρόνο μέσα στον αδιάκοπο καταιγισμό ηχητικών πληροφοριών και παραμένει διαχρονικός εν μέσω αναλώσιμων μουσικών τάσεων. Έτσι, συνθέσεις όπως το “E Is For Estranged” ή το “The Great Elsewhere” (για να αναφέρω μόνο δύο από τις προσωπικά αγαπημένες μέσα σε ένα εξαιρετικό σύνολο) σε κάνουν να σκεφτείς πως το καταναλωτικό φρένο είναι μια κάποια λύση. Κι όταν το πατήσεις, διαπιστώνεις ότι μπορεί η αδρεναλίνη να κρύβεται στην ταχύτητα, η ομορφιά και η ποιότητα όμως μπορούν να συνοψιστούν σε ένα διαλεκτικό σχηματισμό με βασικό μότο: «σπεύδε βραδέως».
Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε και να πράξουμε περισσότερο ζεστά και ανθρώπινα, να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον κόσμο γύρω μας (ή με τα λόγια του Pallett από το “What Do You Think Will Happen Now?” «…I reaffirm my endless devotion to the belief that we’re all of value, we’re all of virtue…») προσπαθώντας να ξεκολλήσουμε εαυτούς –και αλλήλους– από τον βούρκο στον οποίο αφήσαμε να μας παρασύρουν άλλοι (βλέπε σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση) και να ξεκινήσουμε για μια νέα αναγέννηση, καταμεσής του καταναλωτικού μεσαίωνα. Ο Pallett προτείνει μάλιστα και προορισμό: «All good men of valorous heart consider a new start and sail today for the Heartland» (από το “Flare Gun”)… Βίρα τις άγκυρες λοιπόν!
