Το να πεις πως ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς θα είναι μια συγκρατημένη δήλωση. Σε όποια δημόσια ή ιδιωτική εκδήλωση βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό, ο κόσμος δείχνει είτε να είναι προβληματισμένος για ό,τι συμβαίνει τελευταία στον κόσμο και να το δηλώνει ή να προσπαθεί να βρει τρόπους να μην μιλήσει για αυτό και να προσπαθήσει να το ξεχάσει για λίγο περνώντας καλά (ή να μην έχει ιδέα με ό,τι συμβαίνει και να περνά καλά έτσι και αλλιώς, το οποίο δείξτε μου πώς το κάνετε). Και αυτή η χαώδης ακαταστασία που έχεις την αίσθηση που επικρατεί, ανταποκρίνεται και στον τρόπο που διασκεδάζουμε και καταναλώνουμε περιεχόμενο: αποσπασματικά, χωρίς την πλήρη προσοχή μας, σε ένα διαρκές μεταίχμιο, με μια αγωνία να παραμείνουμε ενεργοί σε ό,τι μονοπωλεί παροδικά τη συζήτηση μέχρι να έρθει το επόμενο trend.
Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερη συνθήκη ώστε να κυκλοφορήσει σε μια streaming πλατφόρμα όπως το Netflix μια σειρά σαν το Asura, ταυτόχρονα όμως φαντάζει και η ιδανική, και θα εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ. Το Asura αποτελεί ένα remake της ιαπωνικής τηλεοπτικής σειράς Asura no Gotoku από το 1979, με τον βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα για το Shoplifters Hirokazu Kore-eda να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία. Μέσα σε επτά επεισόδια, παρατηρούμε την ιστορία τεσσάρων αδερφών μέσα στα χρόνια στην Ιαπωνία των late 70s και 80s, με τον κόσμο να αλλάζει όχι μονάχα γύρω τους, αλλά και μέσα στις ίδιες τις ζωές τους.
Η μεγαλύτερη αδερφή, η Tsunako, είναι χήρα με έναν ενήλικο γιο και πραγματοποιεί συνθέσεις λουλουδιών για ένα τοπικό εστιατόριο, Η Takiko είναι δημόσια υπάλληλος και δουλεύει σε μια βιβλιοθήκη, όντας αρκετά πιο συγκρατημένη σε σχέση με τον πληθωρικό χαρακτήρα της μικρότερη αδερφή της, Sakiko, η οποία δουλεύει ως σερβιτόρα έχοντας έναν επίδοξο πυγμάχο για σύντροφο. Τέλος, η Makiko είναι νοικοκυρά, μητέρα δύο εφήβων και ο συνδετικός κρίκος του δεσμού των τεσσάρων αδερφών Takezawa. Παρά τις όποιες διενέξεις και κόντρες, οι τέσσερις αδερφές παραμένουν ενωμένες, και έρχονται ακόμη πιο κοντά όταν η Takiko τις μαζεύει όλες για να τις ενημερώσει πως ο πατέρας τους έχει μια εξωσυζυγική σχέση και απατά τη μητέρα τους, και ίσως και να έχει και ένα παιδί με αυτή τη γυναίκα. Αυτό που δεν ξέρουν εκείνη τη στιγμή είναι πως αυτό το γεγονός που φαίνεται η μοναδική αλλαγή στις ζωές τους θα δημιουργήσει μια αλυσίδα άλλων αλλαγών δημιουργώντας εν τέλει αυτό που πολύ απλά αποκαλούμε απλά ζωή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Kore-eda δημιουργεί σειρά για το Netflix, μιας και το έχει ξανακάνει με το πολύ καλό The Makanai: Cooking for the Maiko House, ένα χαμηλόφωνο δράμα που λίγοι ανακάλυψαν και το οποίο χάθηκε μέσα στον ψηφιακό σωρό της streaming πλατφόρμας. Το Asura πατάει πάνω στην ίδια λογική, περιστρεφόμενο από ιστορίες γυναικών καθώς ο κόσμος αλλάζει και εξελίσσεται γύρω τους. Όλες οι θεματικές και τα ενδιαφέροντα που αφορούν το σινεμά του Kore-eda βρίσκονται εδώ, στο βαθμό που καταλαβαίνεις πως είναι ένα δικό του πρότζεκτ απλά κοιτάζοντάς το. Είναι πανέμορφο και αντί για ψυχρή νοσταλγία αποπνέει μια θερμότητα και ζεστασιά που ταιριάζει με τον ανθρωπισμό που βρίσκεται στον πυρήνα της σειράς, η οποία πολύ περισσότερο μοιάζει με μια επτάωρη ταινία παρά με κάτι που θα βάλεις να δεις για να κάνεις binge watching ένα βράδυ μετά τη δουλειά.
Αν έπρεπε να κάνω έναν παραλληλισμό του Asura με άλλες δουλειές, αυτές θα ερχόντουσαν όλες από το σινεμά. Το καταπραϋντικό 5ωρο Happy Hour του Ryusuke Hamaguchi θα ήταν μια ξεκάθαρη αναφορά, με τον τρόπο που παρατηρεί τέσσερις φίλες λίγο πριν τα 40 και τα μυστικά, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις απογοητεύσεις που τις ενώνουν και τις χωρίζουν. Το μνημειώδες κύκνειο άσμα του Edward Yang, Yi-Yi, το οποίο μέσα σε τρεις ώρες καταφέρνει να χωρέσει μια ολόκληρη ζωή μιας μεσοαστικής οικογένειας στην Ταϊπέι, απηχείται επίσης εδώ, ενώ δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στο Tampopo, την απόλυτη ταινία της ιαπωνικής κουλτούρας του φαγητού και τη σημασία του, και της σύνδεσης του με τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους. Αν τώρα έπρεπε να ανατρέξουμε στο ουμανιστικό σινεμά του Kore-eda, το Asura βρίσκεται πιο κοντά όχι στα πρόσφατα και δημοφιλή Shoplifters και Monster, αλλά στο Still Walking, ένα χαμηλών τόνων και βραδυφλεγές δράμα που παρατηρεί τη ζωή μιας οικογένειας μέσα σε ένα 24ωρο καθώς τα μέλη της συγκεντρώνονται για το μνημόσυνο του μεγαλύτερου γιου τους.
Το φαγητό, αυτός ο κεντρικός πυλώνας επικοινωνίας, έκφρασης και εκδήλωσης συναισθημάτων στην ιαπωνική κουλτούρα, έχει κυρίαρχο ρόλο στη σειρά και στον τρόπο που αυτή εκπέμπει ζεστασιά, αποκτώντας τελετουργικό χαρακτήρα και λειτουργώντας ως καταλύτης εξελίξεων. Το φαγητό είναι όμως και χαλάρωση, συνυφασμένο με ό,τι μας κάνει να νιώθουμε οικειότητα και άνεση, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σε μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές μας. Μέσα από μήλα φούτζι, λάχανα τουρσί και σούσι, οι τέσσερις αδερφές προσπαθούν να βγάλουν νόημα από τις εξελίξεις της ζωής τους και να βρουν μια σταθερά στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου. Αλλάξτε τα προαναφερθέντα φαγητά με ό,τι σας κάνει εσάς να νιώθετε comfort και έχετε μια σειρά που λειτουργεί βάλσαμο για την ψυχή με τον ίδιο τρόπο σε αυτή την παράξενη, κακόφωνη και ασταθή εποχή. Αριστούργημα.
