Οι Streetlight Manifesto δεν χρήζουν ιδιαίτερων συστάσεων. Από τις πετυχημένες μπάντες του τρίτου ska revival, κρατάνε ψηλά τη σημαία του εν λόγω ρεύματος. Εξάλλου ο Tomas Kalnoky είναι χαρακτηριστικό «τσακαλάκι» και, εκτός του ότι κατάγεται από την ιδιαίτερη πατρίδα του Γκάλη (το Νιου Τζέρσι), τυγχάνει να έχει υπό την εποπτεία του πολλά δημιουργικά σκηνικά (παραγωγές, περιοδείες, λογής-λογής πρότζεκτ). Ένα εξ’ αυτών είναι και το μεγαλόπνοο (σ.σ.: κρατάς κι ένα μικρό καλάθι εδώ…) εγχείρημα με τίτλο 99 Songs Of Revolution Vol. 1, στο οποίο βάζει τους Streetlight Manifesto να καταπιαστούν κατεξοχήν με διασκευές.
Βέβαια, όταν διακηρύττεις ότι θα φτιάξεις δέκα δίσκους με 99 διασκευές, δεν περιμένεις να σε πάρουμε στα σοβαρά… Επίσης όταν σε αυτές τις διασκευές «διασκευάζεις» τραγούδι της παλιάς σου μπάντας (Bandits Of The Acoustic Revolution) μας πείθεις ότι μάλλον κάνεις κάποιου είδους χιούμορ. Σε αυτό το σημείο έχει γίνει, κατά τη γνώμη μου, ένα μικρό φάουλ… Έστω ακούσιο, μιας και ουσιαστικά δεν έχεις να κάνεις –στην προκείμενη περίπτωση– με διασκευή αλλά με μια επανεκτέλεση.
Τα τραγούδια ποικίλλουν. Φανερώνουν ότι για ska punk μπάντα υπάρχει ένα μεγάλο εύρος επιρροής στον ήχο των Streetlight Manifesto, που εκπλήσσει προς το ευχάριστο. Η ενορχήστρωση ανήκει επίσης στα δυνατά χαρτιά του 99 Songs Of Revolution Vol. 1. Τα πνευστά (σαξόφωνο άλτο, βαρύτονο και τενόρο, τρομπέτα), το εξάχορδο μπασο και το «αστείο» χορδόφωνο του Kalnoky (ο οποίος κάνει και εξαιρετική ηχοληψία) προσδίδουν στο εγχείρημα μουσικό βάθος, το οποίο απογειώνει και τον χαρακτηριστικό δίτονο ρυθμό της ska, ο οποίος φαντάζει συνήθους στους μη συνηθισμένους στο είδος ως αρκετά μονότονος.
Η επιλογή των διασκευών ξαφνιάζει αρκετά. Θα βρεις εδώ Radiohead εποχής The Bends στους οποίους πιάνει τόπο η ουσία ενός δίσκου διασκευών, θα ακούσεις «χιλιοπαιγμένο» “Punk Rock Girl” να μην ξεφεύγει από τα όρια του κλισέ αλλά θα συναντήσεις και τα δύο πλέον ενδιαφέροντα: το “Linoleum” των NOFX και το “Skyscraper” των Bad Religion (εποχής Recipe For Hate –ίσως από τους πλέον ενδιαφέροντες αλλά υποτιμημένους δίσκους τους). Το πρώτο, ένας punk ύμνος που σπιντάρει, έχει αποδοθεί πολύ εύστοχα, με τα σπασίματα των πνευστών να του αποδίδουν ζέση και χαμηλωμένα τέμπο, ενώ διατηρούν παράλληλα αναλλοίωτη την εκρηκτική του ενέργεια. Το δεύτερο αποδίδεται εξίσου ρυθμικά κι εξίσου πετυχημένα. Αλλά κάτι δικές τους στιγμές και κάτι Simon & Garfunkel που διασκευάζουν δεν τα σχολιάζω καν. Αποτελούν τον κύριο λόγο που, αν το μεγαλεπήβολο Songs Of Revolution φτάσει στο Vol. IV, μπορεί και να νυστάξουμε… Μέχρι τότε όμως, αυτό το Vol. I είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να ακούσεις «κλασικά» (ή μη) τραγούδια σε εξαιρετικές ska punk εκτελέσεις. Πράγμα που θα εκτιμήσουν δεόντως και οι φίλοι του είδους.
