«You ’ve been chosen as an extra in the movie adaptation of the sequel to your life», τραγουδάει ο Steven Malkmus στο “Shady Lane”. Πώς να νιώθει άραγε τώρα που περιοδεύει ξανά με τους υπόλοιπους Pavement; Ίσως όχι κομπάρσος, όπως τότε, αλλά πρωταγωνιστής. Διότι σε μια εποχή όπου το κιθαριστικό rock περνάει κρίση, ακόμα και oι ελάσσονες τους παρελθόντος θριαμβεύουν. Ίσως όχι άδικα.
Η συλλογή Quarantine The Past, η οποία μεταφράζεται σε «βάλε το παρελθόν σε καραντίνα», περιλαμβάνει τα καλύτερα τραγούδια των Pavement και συμπίπτει με την επανένωσή τους, αφού –όπως και οι Pixies– αποφάσισαν να μην κυκλοφορήσουν νέο υλικό. Τα καλύτερά τους τραγούδια λοιπόν. Όχι τις μεγαλύτερες επιτυχίες, γιατί αυτές δεν τις γνώρισαν ποτέ. Από τα singles τους, μόνο το “Cut Your Hair” ανέβηκε στα αμερικάνικα charts (#10), ενώ στην Βρετανία ίσα που κατάφεραν να φτάσουν στο #27 με το “Carrot Rope”, το οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται καν εδώ. Οι Pavement ήρθαν στο προσκήνιο το 1992, κάπου μεταξύ των εκρήξεων του grunge και της britpop δηλαδή. Και, εν αντιθέσει με τους βασικούς εκπροσώπους των δύο αυτών σχολών, εμπορικό γκρουπ δεν υπήρξαν ποτέ.
Εικοσιτρία τραγούδια περιλαμβάνει το Quarantine The Past των Pavement και παρότι φαντάζουν πολλά για μια μπάντα με πέντε δίσκους, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουν στην πλάτη τους και εννέα EPs. Από το χαλαρό λοιπόν “Shady Lane” μέχρι το ξεσηκωτικό “Stereo” εδώ έχουμε μερικά άψογα δείγματα του τι σήμαινε κιθαριστικό indie rock πίσω στα 1990s –από το 1989 και το EP Slay Tracks (1933-1969), για την ακρίβεια, ως το τελευταίο στούντιο άλμπουμ των Καλιφορνέζων, Terror Twilight (1999). Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τα τραγούδια των Pavement δεν είναι εμπορικά, την ίδια στιγμή όμως είναι απολύτως προσιτά προς το ραδιόφωνο και τον λεγόμενο «μέσο ακροατή». Δεν έχουν ούτε την αγριάδα των Nirvana, ούτε τον θόρυβο ή το avant-garde στοιχείο των Sonic Youth. Πάρτε για παράδειγμα το εξαιρετικό “Spit On A Stranger”. Αν εξαιρέσεις τον απωθητικό τίτλο του, δεν είναι παρά μια καλοφτιαγμένη mainstream μπαλάντα.
Πέρα από τις σπουδαίες μελωδίες και την αίσθηση της αυτοσυγκράτησης, ένα μεγάλο μέρος της γοητείας των Pavement οφείλεται στους στίχους του Malkmus. Απρόβλεπτοι, αυτοσαρκαστικοί, ιδιοφυείς, γελοίοι… Σίγουρα ενδιαφέροντες. Στο “Range Life” τα βάζει με τους Smashing Pumpkins και τους Stone Temple Pilots, μπάντες που εκείνη την εποχή γνώριζαν μεγαλύτερη επιτυχία από αυτούς. Χρειάζεται χιούμορ και θάρρος για κάτι τέτοιο και ο Malkmus έχει κι απ’ τα δύο. Πρέπει όμως να διαβάσει κάποιος τους στίχους για να τους συλλάβει, γιατί οι εναλλαγές των μελωδιών και τα απότομα ξεσπάσματα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια να κρεμαστείς από τα χείλη του.
Τελικά τι κάνει στ’ αλήθεια τους Pavement τόσο σημαντικούς; Αριστουργήματα δεν έγραψαν, έφτιαξαν χαζά βιντεοκλίπ και σαν προσωπικότητες δεν είχαν ποτέ ενδιαφέρον. Υπάρχει όμως κάτι εδώ που δεν ξεφτίζει όσα χρόνια κι αν περάσουν, όπως συμβαίνει πάντα με την τέχνη η οποία έχει μέσα της μια αλήθεια. Η cult υστεροφημία που γνώρισαν στα zeroes και που κορυφώνεται τώρα με την επανένωσή τους, οφείλεται στο ότι δεν είχαν καεί από την υπερπροβολή. Έτσι, το Quarantine The Past περιλαμβάνει τα καλύτερα τραγούδια μιας μπάντας η οποία δεν έπαιρνε ποτέ στα σοβαρά τον εαυτό της και σήμερα επιβραβεύεται για αυτόν ακριβώς το λόγο.
