Ήταν έκπληξη για μένα το γεγονός ότι η νέα δουλειά των Jesu κυκλοφορεί στην εταιρία του ιδιαίτερα αγαπητού μου Mark Kozelek (ο εγκέφαλος πίσω από τους Red House Painters και Sun Kil Moon, έχει βγάλει και κάμποσους δίσκους με το όνομά του). Υποτίθεται ότι την Caldo Verde την είχε για την πάρτη του σχεδόν, έκανε κάποια στιγμή μια εξαίρεση για την Corinna Repp, τώρα έχουμε αυτό το δισκάκι και πριν από λίγες μέρες έβγαλε και το νέο άλμπουμ της Kath Bloom. Καλά κάνει και δίνει την ευκαιρία και σε άλλους καλλιτέχνες, αλλά να βγάλει τους Jesu;
Όχι ότι έχω πρόβλημα με το συγκεκριμένο σχήμα, αλλά νιώθεις ότι δεν ταιριάζει με το ύφος που ακολουθεί ο Kozelek. Αυτές οι σκέψεις γίνονται ασφαλώς πριν ακούσεις το EP, έχοντας στο μυαλό ότι οι Jesu είναι από τα γκρουπ που αγαπούν οι φίλοι του post rock και του post metal και του ατμοσφαιρικού ήχου – κι άλλων αποχρώσεων του κιθαριστικού feedback, οι οποίες στην ουσία δεν συνάδουν με όσα μας έχει συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια ο θιασώτης των σέπια εκδόσεων της 4AD και θαμώνας των μελαγχολικών καφέ που λατρεύουμε να επισκεπτόμαστε. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα μέχρι να ακούσω το Opiate Sun...
...που στα τέσσερα κομμάτια του διάρκειας είκοσι έξι μόλις λεπτών σου έρχεται να προκαλέσεις τον Kozelek να βγει πίσω από τους ήχους και να παραδεχθεί τη συνενοχή του στο καλώς εννοούμενο έγκλημα! Αλλά όχι, για μια ακόμη φορά έχουμε να κάνουμε με ένα δημιούργημα προερχόμενο αποκλειστικά από τα χέρια του Justin Broadrick, χωρίς τη βοήθεια κανενός άλλου μουσικού. Παρά το παρελθόν του σε γκρουπ όπως οι Napalm Death και Godflesh, εδώ ηχεί όσο «βαρύς» χρειάζεται και υπέρ του δέοντος μελωδικός. Μοιάζει δε να ακολουθεί τους κανόνες που έχει θέσει ο εταιριάρχης του για τους δικούς του δίσκους: η φωνή πολύ μπροστά (παρότι δεν έχει την ίδια εκφραστική και υποβλητική χροιά μ' εκείνου) και στο πλάι της οι κιθάρες. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν, δεύτερα μα όχι καταϊδρωμένα, ενώ οι μεγάλες διάρκειες στοχεύουν στο να αναπτύσσονται οι συνθέσεις στον χρόνο που χρειάζονται, χωρίς πιέσεις και άγχος. Τα οκτάλεπτα και βάλε κομμάτια δεν είναι ασφαλώς ξένα για τον Kozelek – εξάλλου είναι γνωστό ότι ο λόγος για τον οποίο τσακώθηκε με τον Ivo και έφυγε από τη 4AD ήταν το δωδεκάλεπτο “Make Like Paper” (από το άλμπουμ Songs For A Blue Guitar), το οποίο δεν δεχόταν επ' ουδενί να κουτσουρέψει...
Αρκετά όμως με τον Kozelek, οι Jesu έχουν αποδείξει πολλάκις την αξία τους και με το Opiate Sun δεν θα αλλάξει η γνώμη μας γι' αυτούς. Αντίθετα, αποτελεί μια νέα αφορμή να χαθούμε στις δαιδαλώδεις κιθαριστικές τους διαδρομές, όπου μέσα τους συντελούνται υπέροχες ηχητικές εξάρσεις, στον βαθμό ακριβώς που τις έχουμε ανάγκη. Κι όλα αυτά αποτελούν μια μικρή γεύση, ας μην ξεχνάμε, εν αναμονή ελπίζουμε μιας κανονικής διάρκειας δουλειάς.
