Ο Κύριος Κ ανήκει στη γενιά των τραγουδοποιών που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο τα χρόνια της κρίσης. Πορεύεται με διαλείμματα αλλά και επιμονή εδώ και 15 χρόνια στον χώρο της ελληνόφωνης indie σκηνής, με συμμετοχές επίσης στα project του Sillyboy και των Villaboas, μεταξύ άλλων. Εδώ και κάποιο διάστημα, ανεβάζει σταδιακά τα singles από το επερχόμενο άλμπουμ με τίτλο Το Μέλλον. Παράλληλα, ασχολείται και με το κομμάτι της παραγωγής. Ποια ήταν όμως η ανάγκη που γέννησε αυτά τα τραγούδια και πώς ακριβώς έχει διανύσει αυτήν τη διαδρομή αυτά τα χρόνια; Απαντάει σε όλα αυτά με αφορμή το live που θα παρουσιάσει στο Symposium Music Bar, στα Εξάρχεια, στις 30 Μαρτίου.
Σε τι φάση σε πετυχαίνω;
Σε στούντιο φάση είμαι μόνιμα, τελευταία με όρεξη για περισσότερα lives.
Οι τελευταίες κυκλοφορίες σου αποπνέουν μια διάθεση ενδοσκόπησης και κατάφασης προς τη ζωή. Επιπλέον, ο ήχος είναι διαφορετικές σε σχέση με τις προηγούμενες. Ισχύουν αυτά πιστεύεις;
Μεγαλώνω κι εγώ, πάντα με απασχολούσε η ματαιότητα, η ζωή και ο θάνατος, τώρα περισσότερο μάλλον. Είναι αλληλένδετα όλα αυτά, η κατάφαση ανά στιγμές είναι και στα τρία αυτά μέρη. Σε σχέση με τον ήχο του δίσκου, πάντα ψάχνω πού μπορεί να πάει ηχητικά. Αν και σε αυτό το δίσκο με ενδιέφερε περισσότερο από ποτέ η στιγμή κατά την ηχογράφηση... Η πρώτη πλευρά του άλμπουμ, που έχει ήδη κυκλοφορήσει, είναι η ακουστική πλευρά. Έχουν καταγωγή αυτά τα ακουστικά τραγούδια από παλιότερα μου όπως το "Ξένη" ή το "Πάρε Τα Μάτια Μου Και Κοίτα". Ήθελα το μισό άλμπουμ μόνο με ακουστική κιθάρα, με μια δυο προσθήκες όταν και αν. Τα επόμενα 8 κομμάτια του δισκου θα κυκλοφορήσουν μέχρι το καλοκαίρι και θα ολοκληρωθεί ο κύκλος. Τα μεν ακουστικά ήτανε live εκτελέσεις κιθάρα φωνή, τα δε ηλεκτρικά ειναι live εκτελέσεις με την μπάντα μου, με κάποιες προσθήκες επίσης στο "Που Πάμε Λέγε" και το ομότιτλο "Το Μέλλον", που βγήκε πρόσφατα.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι ζούμε στην εποχή των singles. Αυτό έχεις επιλέξει και εσύ να κάνεις. Γιατί;
Θεώρησα ότι το καθένα θέλει το χρόνο του, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα διπλό άλμπουμ με 16 νέα τραγούδια. Μπορεί να φταίει πως μέχρι να το δω τυπωμένο, να το έχω στα χέρια μου, δεν ολοκληρώνεται στο κεφάλι μου. Αυτό είναι το άλμπουμ για μένα, ένας δίσκος, μια κασέτα που θα βάλω να ακούσω.
Πες μου λίγα λόγια για σένα… Πώς μεγάλωσες, πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και ποιες είναι οι επιρροές σου;
Μεγάλωσα στις Αχαρνές όπου και ζω ακόμη, έπιασα κιθάρα στα 6 και όταν έμαθα τα ακόρντα, ξεκίνησα να φτιάχνω τραγούδια δικά μου και δεν ξανακοίταξα γύρω. Με διέλυσαν ο Παύλος Σιδηρόπουλος και ο Kurt Cobain στην εφηβεία μου! Δύσκολα ευχαριστιέμαι δηλαδή την μουσική και την τέχνη αν δεν μου προκαλεί ανατριχίλα. Αλλά μου αρέσουν ετερόκλητα πράγματα, από τον το Nick Cave και τον Jack White, μέχρι τους αδελφούς Κατσιμίχα και την Αρλέτα. Και πολλά άλλα βέβαια, ανάλογα με την ηλικία και την εποχή. Αυτά αναγνωρίζω ενδεικτικά σήμερα ως σταθερές μου.
Σε απασχολεί περισσότερο ο στίχος ή η μουσική;
Πότε το ένα, πότε το άλλο. Άλλες φορές έχω άνεση με τη μία και άλλες φορές με την άλλη συνθήκη. Τι υπερισχύει, δεν κατάλαβα ποτέ.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους όρους «έντεχνο» και ελληνικό ροκ;
Δεν ξέρω αν είναι δόκιμοι ως όροι και τι περιλαμβάνουν. Παρ΄ όλα αυτά, στην ερώτηση αυτή όλοι καταλαβαίνουν για τι μιλάμε. Ίσως ο καθένας τις μουσικές ενότητες του να τις αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο, με τα φίλτρα του. Με τα δικά μου φίλτρα και οι δύο αυτές ενότητες είναι παραπάνω από παρούσες σήμερα. Προφανώς, όχι στο ραδιόφωνο της playlist που θα παίξει 6 φορές τη μέρα Scorpions, είναι όμως εκεί έξω και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από το ένδοξο παρελθόν. Υπάρχουν μουσικές παρέες που παράγουν καλή μουσική, όταν ακούω τα «Πού είναι σήμερα οι νέοι τραγουδοποιοί» και κάτι τέτοια, γελάω.
Εσύ που κατατάσσεις τον εαυτό σου;
Εναλλακτική μουσική ήταν πάντα για μενα. Υπάρχουν τόσοι μουσικοί τίτλοι, ταυτότητες, Αυτό ήταν πάντα μάλλον. Indie, alternative είναι στο τέλος για μένα, είτε κάνω ένα folk τραγούδι είτε ένα punk τραγούδι μπροστά μπαίνουν αυτές οι δύο λέξεις.
Ίσως ο κόσμος να μη γνωρίζει ότι συνεργάζεσαι για χρόνια με τον Sillyboy (Χαράλαμπο Κουρτάρα). Μάλιστα, έχεις παίξει υπέροχη κιθάρα και έχεις κάνει θαυμάσια δεύτερα φωνητικά στα αγγλικά, στα projects του. Είναι κάτι που σκέφτηκες ποτέ να κάνεις με το δικό σου όνομα;
Σ' ευχαριστώ πολύ.! Ο Μπάμπης είναι ο φίλος μου, ο αδερφός μου, απλά παίζουμε και μουσική μαζί κοντά 20 χρόνια τώρα. Τελευταία μάλιστα περιοδεύουμε πάλι κυρίως εκτός Ελλάδας και περιμένουμε το live του Μαΐου στην Αθήνα που θα ανακοινωθεί σύντομα. Μου είναι δύσκολο να τραγουδήσω αγγλικά χωρίς τον Μπάμπη, έχω συνηθίσει να τον ακούω και να κάνω τα δεύτερα φωνητικά. Στο soundcheck, αν δεν τραγουδήσει κι αυτός, δεν κάνω φωνές. Έχω πει κάποια κομμάτια στο άλλο σχήμα που έχω, τους Villaboas, έτσι επειδή γουστάραμε με το έτερον ήμισυ Erimu db (Άγγελος Ζερβός). Δεν αποτελεί προτεραιότητα μου κάτι αγγλόφωνο για την ώρα ωστόσο. Ως προς τους Villaboas έχουμε ήδη βγάλει ένα ψυχεδελικό ροκ άλμπου με συμμετοχές (βλ. Σtella "Tora") και οδεύουμε σε ένα δεύτερο σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια. Επίσης, κάνουμε featuring καλλιτέχνες αλλά και μουσικούς στα κομμάτια μας στο νέο άλμπουμ, νέα του οποίου θα έχουμε σύντομα.
Έχοντας πια αρκετά χρόνια στο ενεργητικό, πώς χαρακτηρίζεις τη μέχρι τώρα διαδρομή σου;
Όσο δε χάνω τη χαρά για αυτό που κάνω, νιώθω καλά, όσος καιρός και να περάσει. Κάποια στιγμή την είχα χάσει αυτή τη χαρά και αυτό ήταν αφόρητο. Η μουσική, όμως, πάλι με κράτησε, η ίδια μου θύμησε για ποιο λόγο παίζω κι έτσι συνέχισα. Μου θύμησε το γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς δηλαδή. Όπου αλλού και αν κοιτούσα κατά καιρούς η ανάγκη ήτανε στίχοι και μουσική. Και αυτή είναι η διαδρομή μου.
Σκέφτηκες ποτέ να σταματήσεις τη μουσική;
Ναι και τη σταμάτησα, για λίγο. Σε μια δύσκολη εποχή για μένα. Ήρθε όμως το 2015 που πήγαινα στο στούντιο για να κρατήσω μια κιθάρα, ή να κάτσω στη θέση των τυμπάνων για ψυχοθεραπεία και μόνο. Έτσι ξεκίνησα να παίζω. Μετά βρήκα στίχους εδώ κι εκεί, που έγραφα όταν θεωρητικά δεν έγραφα και από αυτήν τη διαδικασία ήρθαν οι "40 μέρες". Αρχικά, δεν πήγαινα για δισκο, αφού όταν τελείωσε δεν ήξερα αν ήθελα να βγει, δεδομένου ότι δεν έκανα δίσκο εξαρχής. Ήμουν καλά με το ότι έπαιξα μουσική στο δωμάτιο μου, τα έκλεισα κι έφυγα. Μεσολάβησε ένας καφές, ένα χρόνο μετά, όπου ήρθε ένα βινύλιο και κύκλωσαν κάποια live ξανά. Έκτοτε, τα έβλεπα όλα απο άλλη σκοπιά, θυμήθηκα γιατί το κάνω.
Ασχολείσαι με κάτι άλλο;
Ασχολούμαι με δίσκους άλλων καλλιτεχνών και μπαντών, πέρα από τα δικά μου. Πάντα με κάτι καινούριο καταπιάνομαι, με το να γράφω κασέτες, ή με το να κάνω κάποιο βίντεο, τα πάντα όμως σχετίζονται με τον ήχο και τη μουσική πια.
Τι ετοιμάζεις αυτήν την περίοδο;
Έχει ξεκινήσει ήδη η πορεία της 2ης πλευράς του άλμπουμ Το Μέλλον, κομμάτια θα ανεβαίνουν ενώ παράλληλα ετοιμάζω κάποια lives δικα μου -ενα από αυτά θα είναι στο Symposium στα Εξάρχεια στις 30 Μάρτη. Έπειτα, τον Μάη, μεταξύ 7 έως 10 θα συμμετάσχω στο Athens Music Week και μετά κάποια lives το καλοκαίρι, τα οποία ανεβαίνουν στο kosk.gr. Επίσης, ετοιμάζω την παρουσίαση του δίσκου. Παράλληλα είναι τιμή μου να παίζω εδώ και κάποιο καιρό με τη «Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο» και να είμαι μέλος αυτής της υπέροχης παρέας που συνεχίζει με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Από πλευράς μουσικής παραγωγής έρχονται ενδιαφέροντα πράγματα από νέους και παλιότερους καλλιτέχνες, μουσικές με αρχή μέση και τέλος, σύμπαντα όμορφα. Ενδεικτικά θα πω για τις νέες δουλειές που έχω αναλάβει και ολοκληρώνονται σύντομα, αυτές του Χρήστου Βέργου, του Δημήτρη Φραγκούλη και του Νικόλα Μποντίνα.
Αυτήν την περίοδο βιώνουμε όλοι τη συλλογική κινητοποίηση εναντίον ενός διαλυμένου συστήματος, με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Πώς νιώθεις με αυτό; Η ελπίδα παραμένει μύθος και μια χαμένη Ατλαντίδα, όπως λες στο «Εν κινήσει»;
«Παρηγοριά έχει ο στίχος, ο κάθε επόμενος όμως, που λέει δεν είσαι μόνος, δεν είσαι μόνος», λέει στο τέλος. Όσο οι άνθρωποι είναι μαζί και για τους σωστούς λόγους μαζί, όπως συμβαίνει στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, όσο επαναστατούν χωρίς να του το ζητήσουν δηλαδή, ή να τους οργανώσουν, γιατί το ζητά το είναι τους όλο, η ευκαιρία για το restart θα παραμένει κοντά. Δυστυχώς αλλο ένα έγκλημα είναι αυτό που μας κάνει να βρεθούμε μαζί, εύχομαι να είναι το τελευταίο. Ελπίζω, να ειναι οι τελευταίες μέρες αυτής της σάπιας κυβέρνησης και ελπίζω μετά απ' όλα αυτά, ύστερα από μια ανεκδιήγητη πορεία, οικογενειοκρατίας, κληρονόμων, τάχα δημοκρατών, αλλά τελικά βασιλιάδων, να μην επιστρέψουμε στα γνωστά κομματικά δίπολα. Και μακάρι στην κάλπη -αλλά και όπου αλλού- να μην αφήσουμε να ανθίσουν όλα τα γύρω φασιστοειδή που περιμένουν στις γωνιές του κόσμου.
Πώς βλέπεις τον κόσμο γενικότερα;
Είναι σαν να κρέμεται κάποιος, ο κόσμος, από ένα βράχο, ενώ δε θυμάται γιατί κρέμεται εκεί, πώς βρέθηκε, δε θυμάται τίποτα. Μόνο φοβάται να απαγκιστρωθεί. Δεν ξέρει αν πέφτει από ψηλά, από χαμηλά, που πέφτει, μόνο κρατιέται με το ένα χέρι. Αν δε κάνει τη βουτιά δε θα μάθουμε ποτέ.
Πού λες ότι πηγαίνουμε;
«Το πλάνο δεν άλλαξε, δεν υπάρχει πλάνο.»
Ο Κύριος Κ εμφανίζεται την Κυριακή 30 Μαρτίου στο Symposium Music Bar στα Εξάρχεια.
