Μυθομανία: η παθολογική ψυχική τάση να διηγείται κάποιος φανταστικές ιστορίες, μυθεύματα. Οι εκ Καλιφόρνιας Cryptacize γοητεύονται από φανταστικές εικόνες οι οποίες μπορούν να υπάρξουν μόνο στο μυαλό όσων τις κουβαλούν και που, ενδεχομένως, στο δικό τους σύμπαν να μην αποτελούν τίποτα περισσότερο από μια άλλη εκδοχή της πραγματικότητας. Στο πρόσφατο δεύτερο άλμπουμ της μπάντας κλείνουμε λοιπόν ραντεβού με τις μελωδικές παραισθήσεις του Chris Cohen (Deerhof) και της Nedelle Torrisi, σε έναν δίσκο γεμάτο μελίρρυτα φωνητικά, μπόλικο reverb και την αχλή του ονείρου να παραμονεύει σε κάθε νότα.
Η Nedelle κλαίει και μπλέ δάκρυα στάζουν παντού – όχι, δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα στη δίνη της κυκλοθυμίας που την κατατρέχει. Κλέβει ένα άλογο και βάφει τη χαίτη και την ουρά του, o χαρωπός ήλιος τη ζεσταίνει αλλά το φεγγάρι της γελάει σαρκαστικά κάθε φορά που γυρίζει να το κοιτάξει, ο χρόνος αναποδογυρίζει σε έναν φαινομενικά ροζ ζαχαρωμένο κόσμο, που αν όμως τον ξύσεις λίγο θα βρεις από κάτω στοιχειωμένα σκοτεινά μονοπάτια. Αλλά μη γελιέσαι: ό,τι δεν βλέπεις είναι αυτό που υπάρχει πραγματικά, ψιθυρίζει από την άλλη άκρη ο Chris. Pop περιτύλιγμα στις αλληγορίες των Cryptacize και αέρινες jazzy στιγμές κλείνουν το μάτι σε πειραγμένες rock ‘n’ roll μελωδίες, art rock ριπές και δόσεις από 1960s ατμόσφαιρες, με autoharp, κιθάρες, drums, μπάσο, πλήκτρα, πιάνο και μια διακριτική παρουσία ηλεκτρονικού ήχου.
Το δυνατό σημείο του Mythomania των Cryptacize βρίσκεται στην ερμηνεία της Nedelle, η οποία είναι αέρινη και ζεστή χωρίς να γίνεται υπερβολικά μελοδραματική, ενώ ο τρόπος που τοποθετεί τη φωνή της πάνω στο μουσικό κείμενο και ο συγχρονισμός της με τον Chris απογειώνει τα τραγούδια. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι από τα πρώτα τραγούδια προετοιμάζεσαι για μια ανάλογη συνέχεια ως προς την ατμόσφαιρα και το επίπεδο της σύνθεσης, όμως στο δεύτερο μισό του δίσκου το σκηνικό αρχίζει κάπως να θολώνει και οι μελωδίες δεν κυλούν πια τόσο αβίαστα. Αλλά τελικά αυτό είναι το λιγότερο, εφόσον πιάνεις τον εαυτό σου να βάζει στην επανάληψη το δισκάκι...
