Οι Baddies αποτελούνται από τέσσερις νεαρούς με την αναγκαία δόση εφηβικής μανίας που, απ’ ό,τι μπορεί κάποιος να συμπεράνει, έχουν «λιώσει» αρκετά αντίτυπα του London Calling και άλλα τόσα του Never Mind The Bollocks. Δημιούργημα αρχικά στο μυαλό του Michael Webster (frontman), απόκτησαν στη συνέχεια σάρκα και οστά όταν στρατολόγησε τον δίδυμο αδελφό του Jim, καθώς και τους Danny Rowton και Simon Bellamy. Από τον Ιανουάριο του 2007, όμως, οι Baddies έχουν κάνει μεγάλα βήματα: θετικά σχόλια από τους κριτικούς του Guardian και στη συνέχεια η ανάδειξη τους σε «αγαπημένους» του BBC, μετέτρεψαν τη μπάντα από το Essex σε πολυπόθητο act για τους διοργανωτές σε Βρετανία και στην – πάντα πρόθυμη, μουσικά – Ιαπωνία.
Επί του ντεμπούτου των Baddies τώρα ο λόγος: τo Do The Job φέρνει σε πέρας τη δουλειά του. Μας συστήνει ένα γκρουπ με δυνατό ήχο και φτάνει σε σημείο να μας πλασάρει με ευκολία μια live δυναμική, ακόμα και μέσα από τις ισοπεδωτικές, πολλές φορές, διορθώσεις του στούντιο. Ο ήχος τους αυτοχαρακτηρίζεται «punk» και επιδεικνύει, καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ, αχόρταγες κιθάρες και εύπεπτα riffs. Ήχος που φτάνει στο αυτί ώριμος, πείθοντας και τον πλέον δύσπιστο για την «προσωπικότητα» του ήχου των Baddies.
Το ζήτημα, όμως, περνώντας στην αντίθετη πλευρά, είναι ότι το συγκρότημα έχει μεν δημιουργήσει έναν σχετικά δικό του ήχο, έχει όμως χιλιόμετρα να διανύσει ακόμα. Βλέπετε το να επιλέγεις να παίξεις τη συγκεκριμένη μουσική – που, όσο και να πεις, δεν διακρίνεται τόσο για τη δυσκολία την οποία προτάσσει στον δημιουργό της όσο για την πληθώρα των εκπρόσωπων της – έχει το αρνητικό του ότι ένας απλά καλός δίσκος περνάει εύκολα απαρατήρητος. Ενώ λοιπόν σε άλλη περίπτωση το να βγάλεις τον λαγό από το καπέλο θα αρκούσε, εδώ ζητείται από τον συμμετέχοντα να προχωρήσει, εξ αρχής, το νούμερό του στο επόμενο επίπεδο. Οι Baddies ωστόσο προσεγγίζουν με μια cult προκλητικότητα τη μουσική τους και με το ασίγαστο πάθος που εκπέμπει ο δίσκος πείθουν για το αξιόλογο της πιθανής απόφασης κάποιου να παρευρεθεί σε συναυλία τους. Από το άλμπουμ λείπουν επίσης οι μπαλάντες (και καλά κάνουν) ενώ, σε αντίθεση, περισσεύουν τα κομμάτια/πυρπολητές ενός συναυλιακού χώρου. Θα ξεχωρίσετε, ίσως, τα “Open One Eye”, “At The Party” και “We Beat Our Chests”.
Πολύ πιθανόν το μεγάλο breakthrough για τους Baddies να τους περιμένει στην επόμενη, γι’ αυτούς, στροφή. Ως ντεμπούτο, το Do The Job μας πείθει να έχουμε τον νου μας στη μπάντα ως προς τη συνέχεια ενώ για τους ίδιους λόγους πιστεύω ότι θα μαγνητίσει αρκετά ακροατές με παρόμοια ακούσματα. Οι Baddies έχουν σε κάθε περίπτωση την ικανότητα να δημιουργήσουν μία μεγάλη βάση «underground» φανατικών θαυμαστών, και δεν κρύβουν μάλιστα πως αυτό αποτελεί έναν από τους στόχους τους – εύκολο συμπέρασμα από την εμφάνισή τους, την επιλογή ονόματος μέχρι και την αναρτημένη βιογραφία τους στο MySpace.
