Tι σου είναι το ένστικτο… Με το που πιάνεις στα χέρια σου το νέο άλμπουμ των Get Well Soon, υποψιάζεσαι πως έχεις να κάνεις με κάτι σημαντικό. Το συναίσθημα αυτό έχει να κάνει με το επιβλητικό εξώφυλλο, το artwork, τα χρώματα, την ποιότητα και τη μυρωδιά του χαρτιού του εσώφυλλου… Γενικά τα στοιχεία που σε γοητεύουν αν βλέπεις ακόμα το cd σαν φετίχ και όχι σαν ένα ευτελές προϊόν.
Όποιος δεν γνωρίζει τους Get Well Soon, κακό δικό του. Πρόκειται για το καλλιτεχνικό εγχείρημα του Βερολινέζου Konstantin Gropper. Το ντεμπούτο τους Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon, κυκλοφόρησε αρχικά σε Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία τον Γενάρη του 2008. Πήγε τόσο καλά ώστε μέσα στην ίδια χρονιά ταξίδεψε σε Βρετανία και Γαλλία, για να φτάσει εν τέλει μέσα στο 2009 και στην Ελλάδα – όπου και συζητήθηκε αρκετά, έστω σε μικρούς πυρήνες του ακροατηρίου. Τραγουδοποιός, μουσικός και παραγωγός, ο Gropper έδινε πολλές υποσχέσεις. Με το Vexations όχι μόνο λοιπόν τηρεί τις υποσχέσεις, αλλά ακούγεται πανέτοιμος να βρεθεί προπορευόμενος στην κούρσα της σύγχρονης τραγουδοποιίας.
«We ’re haunting Europe and tomorrow the world», λέει χαρακτηριστικά στο “We Are Ghosts” το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι ένα αδιαμφισβήτητο αριστούργημα, ένα τραγούδι που το ακούς με ανοιχτό το στόμα. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται εντωμεταξύ από ένα έργο για πιάνο του Erik Satie, πρωτοεκδομένο το 1949. Ο Gropper διαθέτει δηλαδή κλασική παιδεία, αλλά την ίδια στιγμή, έχει μελετήσει καλά και το post punk των Joy Division, όπως και τη μεγαλοπρεπή μπαλάντα των Radiohead και Arcade Fire. Οι (αρκετοί) φαν αυτών των γκρουπ πιθανόν να ανακαλύψουν στους Get Well Soon του Vexations τη νέα αγαπημένη τους μπάντα. Αν βέβαια τους ενημερώσει κάποιος σχετικά…
Όλα στο άλμπουμ ξεκινούν απαλά με το “Nausea”, για να σκάσουν λίγα λεπτά μετά τα δυνατά ντραμς του “Seneca’s Silence”. Υπάρχουν πολλές τέτοιες εναλλαγές. Τα κουαρτέτα εγχόρδων και πνευστών δίνουν όπου πρέπει το στίγμα τους, την ίδια στιγμή όμως διατηρείται η δυναμική μιας folk-rock μπάντας με ακουστική, μπάσο και ντραμς. Υπεράνω όλων στέκεται η φωνή του Gropper, με σωστή προφορά και μαγική χροιά. Οι στίχοι προσπαθούν κυρίως να δώσουν δύναμη στους πληγωμένους και να απαλύνουν τον πόνο από τα μικροπροβλήματα της ζωής, στα οποία άλλωστε αναφέρεται και ο τίτλος του άλμπουμ. «When was that love, when we needed it most?» διερωτάται ο Gropper στο “That Love”. Όμως η προσοχή του ακροατή δεσμεύεται κυρίως από τη μουσική, η οποία αναδεικνύεται μέσα από την άψογη παραγωγή. Όλα τα κομμάτια εδώ είναι εύκολα προσβάσιμα και ερωτεύσιμα. Όπως ας πούμε το “We Are Free”, έναν ύμνο προς την ελευθερία δανειζόμενο μελωδικά στοιχεία από το “Satellite Of Love” του Lou Reed ή το “5 Steps/7 Swords”, που μαγεύει με τις τρομπέτες και τα τρομπόνια του. Κατά βάση πρόκειται για pop μουσική, απλή και φιλικότατη προς το ραδιόφωνο. Αλλά από έναν τραγουδοποιό ο οποίος ξέρει να υπερασπιστεί τη μελαγχολία του με μελωδίες στρωτές, καίριες αυξομειώσεις στην ένταση, εύστοχη χρήση γυναικείων φωνητικών και ενορχηστρώσεις με εσωτερικότητα αλλά και μεγαλοπρέπεια.
Όχι, δεν έχουμε να κάνουμε με καινοτομίες. Μην κοροϊδευόμαστε, το Vexations δεν είναι δίσκος πρωτοποριακός ή ρηξικέλευθος. Μάλλον παλιομοδίτικο θα τον χαρακτήριζε κάποιος. Είναι όμως ένα έργο υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, που μπορεί να πείσει τα media και το κοινό, αν γίνει σωστό promotion, πως ένα νέο αστέρι λάμπει. Berlin Calling…
