Ας ξεκινήσουμε με τις συστάσεις. Οι Foreign Born προέρχονται από την Καλιφόρνια, δρουν τα τελευταία έξι χρόνια και το Person To Person είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους και η πρώτη που κυκλοφορεί από το σημαντικό label της Secretly Canadian. Η μουσική τους ταξινομείται απερίφραστα στο indie.
Και τους τοποθετώ εκεί, έτσι ασυζητητί, γιατί πολύ απλά, όταν βρισκόμουν στο στάδιο της γνωριμίας με το Person To Person, μου ήρθαν ως συνειρμοί ένα μάτσο αμιγώς indie συγκροτήματα. Οι Walkmen (μάλλον εξ’ αίματος συγγενείς), οι Vampire Weekend, οι Arcade Fire (σε μια λιγότερο δραματουργική και περισσότερο hippy εκδοχή τους), οι Clap Your Hands Say Yeah, οι TV On The Radio (με μια πιο ακουστική χροιά), οι Coldplay (σε μια πιο εναλλακτική εκδοχή)… Μπορώ να συνεχίσω να αναφέρω συγκροτήματα, αλλά νομίζω πως πήρατε μια ιδέα ότι οι Foreign Born μπλέκουν στη μουσική τους στοιχεία ήδη χρησιμοποιημένα από συναδέλφους τους στο indie στερέωμα. Εάν δε σε αυτά προσθέσουμε τις ρίζες – τα ακούσματα δηλαδή της δεκαετίας του 1960 τα οποία ανασύρουν (Velvet Underground και Beach Boys) – τότε μάλλον αποκτά κανείς μια πλήρη οπτική του μωσαϊκού των επιρροών και των εν γένει συγγενειών της μπάντας.
Παίρνοντας λοιπόν υπόψη τη μακριά αυτή λίστα, είναι απορίας άξιο πώς οι εν λόγω Καλιφορνέζοι καταφέρνουν να διατυπώσουν έναν (σχετικά) δικό τους ήχο. Μπορεί να σου θυμίζουν άπειρα συγκροτήματα, αλλά ελάχιστα μοιάζουν τόσο κοντινά ώστε να μπορεί κάποιος να τους κατηγορήσει για αντιγραφείς. Φαίνεται δηλαδή να έχουν βρει τον τρόπο, τη χρυσή τομή, ώστε όλα αυτά να δένονται με τη δική τους μουσική ιδιοσυγκρασία, δημιουργώντας έναν αρκετά ομοιογενή δίσκο. Το αν με αυτό τον τρόπο προσθέτουν κάτι καινούργιο στην μουσική, αν η πρόταση τους έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του κιθαριστικού indie, είναι άλλο θέμα. Και αν θέλετε τη δική μου άποψη, σε αυτό το τομέα δεν έχουν και τις καλύτερες των επιδόσεων.
Καταφέρνουν όμως αφενός να ακουστούν σύγχρονοι, έτσι πετυχημένα όπως αφουγκράζονται την indie σκηνή των καιρών μας, και αφετέρου να δημιουργήσουν έναν δίσκο ο οποίος όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά κατορθώνει να ηχεί ευχάριστος σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Η παραγωγή του δε δείχνει να ταιριάζει γάντι με το σύνολο, αναδεικνύοντας τις indie/folk/pop συνθέσεις και πατώντας σε μια 1960s αισθητική που έχει ανακύψει σαν πολύ «in» στις μέρες μας. Από άποψη τραγουδιών εξαιρετική είναι η αρχή του δίσκου με το “Blood Oranges”, όπως επίσης και τα “Can’t Keep Time”, “Winter Games” (η καλύτερη στιγμή), “It Grew On You”, καθώς και το νωχελικό “Wait In This Chair”. Highlights μιας δουλειάς που καταφέρνει να δείξει με την ίδια πειστικότητα τόσο τη φωτεινή, ηλιόλουστη πλευρά των Foreign Born, όπως επίσης και την μελαγχολική εκδοχή του εναλλακτικίζοντος folk/pop υβριδίου που χρησιμοποιούν.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, το Person To Person, είναι ένας καλός δίσκος. Όχι συνταρακτικός, ούτε αριστουργηματικός, αλλά σίγουρα όχι και κακός ή βαρετός. Η μικρή του διάρκεια (για τα δεδομένα τουλάχιστον στα οποία έχουμε συνηθίσει στην post-vinyl περίοδο) από την άλλη, σε προκαλεί να πατήσεις το play ξανά και ξανά. Όχι για να σε μαγέψει εκ νέου, αλλά για να περάσεις ένα ακόμα ευχάριστο και ανέμελο (ως ένα βαθμό) σαραντάλεπτο. Η συνέχεια αναμένεται με αρκετό ενδιαφέρον…
