Νέα Υόρκη: Σε κάποιο βραδινό περίπατο στους βρεμένους δρόμους της, ίσως να ακούσεις jazz νότες πλανόδιων μουσικών να σπάνε τη μονοτονία των σειρήνων και των συναγερμών. Νότες που διαρκούν μια στιγμή και μετά εξαφανίζονται μέσα στη νοτισμένη ατμόσφαιρα της πόλης. Η φωνή του Paul Wallfisch μοιάζει κολλημένη σε αυτή τη blue – α-λα-Tom Waits – διάθεση και σέρνεται σαν κεραμιδόγατα μέσα στα στενά σοκάκια, εκεί όπου πολύ δύσκολα φτάνει το φως του ήλιου, ακόμα και την ημέρα. “The Billboard Jesus Ain’ t No Friend Of Mine”.
Βερολίνο: Tα βαριά άχρωμα σύννεφα αγκαλιάζουν απαλά το άγαλμα της Νίκης καθώς βραδιάζει και η σιωπή απλώνεται στους βρεγμένους δρόμους. Ο Paul κάθεται στο πιάνο και βαράει ένα τσιγγάνικο μινόρε. Δίπλα του η Anne De Wolff με το βιολί της θυμάται τους Poems For Layla.
Παρίσι: Ο Mark Stepro παίζει τώρα απαλά τα drums, ενώ το μπάσο ακολουθεί μελωδικά και υπόγεια. Στο καμπαρέ της παρακμής, ένα τελευταίο βαλς προτού ο πιανίστας τρελαθεί ξανά – κι αρχίσει να καίει τα πλήκτρα.
Οι «διεθνιστές» Botanica σιγοβράζουν στο τσουκάλι τους μουσικά βοτάνια-ιδιώματα από περιοχές του Κόσμου που έχουν αγαπήσει και μας σερβίρουν στο Americanundone πιάτο πολύχρωμες μουσικές και ιστορίες, οι οποίες ανήκουν σε ανθρώπους νομάδες, ανθρώπους που ζουν σ’ ένα αδιάκοπο μποέμ σκηνικό ή έστω το ονειρεύονται. Μετά λοιπόν από δέκα χρόνια στον δρόμο, η κομπανία γιορτάζει τα γενέθλιά της με τούτο εδώ το δισκάκι, το οποίο περιέχει δέκα ζωντανές ηχογραφήσεις, από την τελευταία μεγάλη περιοδεία τους στην Ευρώπη. Τραγούδια από τα άλμπουμ Botanica vs. The Truth Fish, Berlin Hi Fi, και The Magnetic Waltz ακούγονται στο Americanundone, σε σχεδόν υποδειγματικές εκτελέσεις και με πολύ καλό ήχο.
Έτσι, όσοι δεν ξέρουν τη μπάντα από το L.A. (κατοικοεδρεύoυν ωστόσο στη N.Υ.) μέσα από αυτό το δισκάκι θα έχουν μια πολύ καλή ευκαιρία να αποκτήσουν νέο μουσικό κόλλημα. Όσοι πάλι ήδη τους γνωρίζουν, μπορούν να (ξανά)ταξιδέψουν στις urban εικόνες και τη νοσταλγία της μουσικής των Botanica.
