Οι Mew είναι ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της Δανίας. Πέρα όμως από τα σύνορα της πατρίδας τους και των γειτονικών χωρών δεν είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να φτιάξουν ένα «πρωτοκλασάτο» όνομα. Τους γνώριζε σαφώς κάποιος κόσμος – αυτό έγινε για τους περισσότερους με το προηγούμενο άλμπου τους And The Glass Handed Kites – αλλά είχαν παραμείνει ένα group που είχε τη δική του fan base και όχι την προσοχή ενός γενικευμένου κοινού. Και δεν φταίει η μουσική τους για αυτό, διότι έχουμε δει κατά καιρούς μπάντες πολύ κατώτερες να φτιάχνουν όνομα από το πουθενά, επειδή έτυχε να έχουν γεννηθεί στην Αγγλία – που προσφέρει σαφώς μεγαλύτερες ευκαιρίες προώθησης και διάδοσης.
Με το φετινό No More Stories πάντως, οι Mew φαίνεται πως κερδίζουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα, ενώ δεν αποτελεί μυστικό πως έχουν κερδίσει πλέον την εύνοια της Sony, η οποία τους προωθεί όσο μπορεί. Και γιατί όχι; Τουλάχιστον οι Mew είναι μια μπάντα που έχει κάτι να πει μέσα από τα τραγούδια της, εν αντιθέσει με τόσους διάττοντες αστέρες, οι οποίοι εμφανίζονται και εξαφανίζονται εν μια νυκτί τα τελευταία χρόνια. Το νέο άλμπουμ των Δανών συνεχίζει στην ίδια ρότα που είχε χαράξει η μπάντα και με τα προηγούμενα άλμπουμ της, αυτή δηλαδή της μελαγχολικής εναλλακτικής pop με τις συναισθηματικές αυξομειώσεις και τις γλυκόπικρες μελωδίες των κιθάρων και των πλήκτρων τους (δόξα και τιμή στους Cocteau Twins που αποτελούν σίγουρα μεγάλη επιρροή για τους Mew!). Ο ήχος τους εδώ έχει γίνει πιο «καλλωπισμένος» στην παραγωγή, αποφεύγοντας τις ξυραφιασμένες κιθάρες και τα ξερά drum kicks, στοχεύοντας σαφώς στο να γίνει αρεστός σε μεγαλύτερο κοινό. Και δεν είναι καθόλου κατακριτέο αυτό, εφόσον δεν χαμηλώνεις σαν μπάντα τον ποιοτικό σου πήχη. Οι Mew δεν το κάνουν αυτό έστω και εάν το No More Stories δεν είναι τόσο καλό όσο το προηγούμενο (και καλύτερό τους άλμπουμ μέχρι στιγμής) And The Glass Handed Kites.
Συμπερασματικά, οι Mew σαφώς και δεν ανήκουν στα συγκροτήματα τα οποία θα μας κάνουν να αλλάξουμε τον τρόπο που ακούμε μουσική. Ούτε πρόκειται για «μεγάλη μπάντα», όπως τους συστήνουν διάφορες υπερθετικές κριτικές που λαμβάνουν τελευταία από διάφορα sites του εξωτερικού. Είναι όμως μια από τις καλές μπάντες των καιρών μας, ένα από εκείνα τα παραδείγματα αξιόλογης pop μουσικής που πετυχαίνει να αρέσει σε ένα γενικευμένο κοινό χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες λύσεις και ποιοτικούς ξεπεσμούς. Εν ολίγοις, ό,τι θα χαρακτηρίζαμε ίσως ως «τίμιο συγκρότημα», από όσα ξέρεις πως δεν θα σου σερβίρουν ξαναζεσταμένο φιλέτο, κάτι που στην εποχή του internet και του downloading γίνεται όλο και πιο σπάνιο.
