Ξεκινώντας την κριτική μου στον τρίτο δίσκο του Brother Ali, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη μουσική οικογένεια που εκπροσωπεί ο διαφορετικός αυτός καλλιτέχνης. Αποτελεί παράδοξο ίσως να μιλάμε για underground hip hop, αφού το είδος υπήρξε underground ήδη από το ξεκίνημά του. Η εμπορικότητα όμως του hip hop κατά τα τέλη των 1990s και σε ολόκληρη την τρέχουσα δεκαετία ανεξαρτητοποίησε τις underground τάσεις της σκηνής, θέτοντάς τις σε αντιδιαστολή με ό,τι ορίστηκε ως mainstream. Αν και έχει εκπροσωπηθεί από πολλούς καλλιτέχνες ανά καιρούς και αρκετοί έχουν προσπαθήσει να δώσουν κάποια περιγραφή, αποτελεί ακλόνητη αλήθεια ότι το underground hip hop των ημερών μας είναι ένα είδος που επιχειρεί να στεγάσει τους απόκληρους της «μουσικής» κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Brother Ali: ένας λευκός, αλμπίνος και μουσουλμάνος ράπερ από τις μεσοδυτικές Η.Π.Α.
«Άρχισα να φτιάχνω ρίμες για να γίνω κάποιος/για να κάνω τους ανθρώπους να με προσέχουν στα πάρτι/να μην είμαι απλά το νέο παιδί που είναι αλμπίνος/να τους κάνω να λένε «Ναι, αλλά τον έχεις ακούσει να ραπάρει;». Έτσι περιγράφει τη ζωή του ο ίδιος ο Brother Ali στο κομμάτι “Us”. Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε διαφορετικός και σε όλη του τη ζωή προσπαθούσε να γίνει ξεχωριστός. Ό,τι όμως έχει κάνει τη μουσική του Ali Newman να ξεχωρίσει ακουμπάει στον κοινό εκείνο παράγοντα, ο οποίος κατέστησε κάποιες φιγούρες ως σημαντικές στη hip hop ιστορία: την προδιάθεση να εκφράσεις τη δική σου αλήθεια. Και αυτό ακριβώς έχει κάνει ο Brother Ali με τις προηγούμενες δισκογραφικές του δουλειές, εδώ όμως επιχειρεί το επόμενο βήμα.
Στο Us λοιπόν ο Brother Ali επεκτείνει τη δική του αλήθεια στην αλήθεια των ανθρώπων γύρω του. Στην επίσημη ιστοσελίδα του το πρώτο που διαβάζει κανείς είναι: «Δεν υπάρχει ούτε το εγώ, ούτε το εσύ. Υπάρχει μόνο το εμείς». Ο Ali έχει φτάσει με αυτόν τον δίσκο σε επαγγελματική αλλά και προσωπική ωριμότητα, την οποία αναγνωρίζει κανείς εύκολα μέσα στους στίχους του, όπου στεγάζεται μια ευρύτητα θεμάτων – από κριτική στις πολιτικές επιλογές της χώρας του ως και καθημερινά πράγματα, όπως π.χ. η εύρεση στέγης, η ποιητική του δεινότητα επεκτείνεται, μεταμορφώνεται και εξελίσσεται κομμάτι-κομμάτι. Σε μουσικό επίπεδο υπεύθυνος για το αποτέλεσμα του Us είναι ο εδώ και χρόνια παραγωγός του, αλλά και μέλος των Atmosphere, Anthony Davis. O «Ant» είναι επιπλέον ένας από τους πρωτεργάτες της εταιρίας Rhymesayers, που εκτός από Brother Ali και Atmosphere έχει στεγάσει κατά καιρούς μερικές από τις πλέον ενδιαφέρουσες μορφές του είδους – π.χ. τον MF Doom. Ο ήχος του Us χρωματίζεται έτσι σε μεγάλο βαθμό από το χαρακτηριστικό, προσωπικό μουσικό ύφος του παραγωγού του. Όχι πάντα για καλό, γιατί όπως έχει αποδείξει κι η δισκογραφία των Atmosphere, η ιδιαιτερότητα αυτή μπορεί να φανεί ως μια μονότονη μανιέρα – ειδικά απλωμένη στη διάρκεια 16 συνθέσεων, όπως στο εν λόγω άλμπουμ.
Ομολογουμένως όλα (από τον τίτλο και το εξώφυλλο, ως την ίδια την ιστορία του Αli) συνωμοτούν ώστε να συμπαθήσεις τη νέα του δουλειά πριν καν έρθεις σε επαφή με το ακουστικό ερέθισμα. Αυτό ίσως και να αποτελεί παράγοντα δημιουργίας μεγάλων προσδοκιών. Αν και έχει ασπαστεί από τους κριτικούς όσο λίγοι δίσκοι της χρονιάς, θα ήταν προτιμότερο πιστεύω να μην αποτελέσει αυτό τον βασικό λόγο για τον οποίον θα αναζητήσετε τη νέα δουλειά του Brother Ali. Αντίθετα, αν τον τελευταίο καιρό νιώθετε τα αυτιά σας δεκτικά σε διαφορετικούς ήχους, η ιστορία του Us είναι μια ιστορία που απευθύνεται σε εσάς.
