Καλώς τον παλιόφιλο τον Evan Dando… Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τόσο αυτός όσο και η μπάντα του, οι Lemonheads, υπήρξαν από τα πιο παρεξηγημένα πρόσωπα πίσω στις αρχές των 1990s. Και αυτό γιατί ενώ όλα τα βλέμματα ήταν τότε στραμμένα στο grunge του Seattle και στο κωλοπαιδαράδικο attitude, μαζί με τις δυνατές κιθάρες που αυτό κουβαλούσε μαζί του, οι Lemonheads έβγαλαν ένα άλμπουμ σαν το It’s A Shame About Ray – γεμάτο στις ηλιόλουστες κιθαριστικές μελωδίες, τους ξέγνοιαστους (και αφελείς σε σημεία) στίχους και γενικότερα τη slacker φιλοσοφία. Όσοι ήταν τότε οργισμένα νιάτα τους αφορίσανε, όσοι ήταν nerds με καλλιτεχνικές ανησυχίες τους αγκαλιάσανε και όλοι οι υπόλοιποι απλά χορεύανε κάθε φορά που έπαιζε από τα ηχεία του αγαπημένου τους μαγαζιού η διασκευή τους στο “Mrs. Robinson” (το οποίο σημειωτέον δεν υπήρχε στο It’s A Shame About Ray αρχικά, αλλά συμπεριλήφθηκε στην επανακυκλοφορία του δίσκου λίγο αργότερα).
Αυτά γινόντουσαν το 1992 αλλά το ερώτημα που μας απασχολεί εν προκειμένω είναι τι έχουν να μας πούνε οι Lemonheads δεκαεφτά χρόνια μετά. Κρίνοντας από τον comeback ομότιτλο δίσκο τους το 2006 πάνω-κάτω ό,τι μας έλεγαν και τότε. Το νέο όμως Lemonheads πόνημα, το Varshons, αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από διασκευές, κάτι που πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον σε αρκετούς μουσικόφιλους, καθώς θέλουν να δουν πώς η εκάστοτε μπάντα μεταμορφώνει τραγούδια ήδη γνωστά και αγαπημένα. Ο Evan Dando (αφού επί της ουσίας αυτός είναι οι Lemonheads) αποφάσισε λοιπόν να πράξει το ίδιο. Το αποτέλεσμα δεν μπορώ να πω πως παρουσιάζει ιδιαίτερες εκπλήξεις, καθώς ακούς κομμάτια ήδη γνωστά να έχουν υιοθετήσει απόλυτα τον ήχο του συγκροτήματος – τόσο ώστε εάν δεν τα ήξερες από πριν θα πίστευες άνετα ότι ακούς τις καινούργιες συνθέσεις της μπάντας. Όσο για το τι περιέχεται εδώ, ας αραδιάσουμε μερικά από τα ονόματα των οποίων τα τραγούδια φιλοξενούνται: οι Leonard Cohen, Townes Van Zandt, Wire, Gram Parsons, μέχρι και η Christina Aguilera με το “Beautiful” (σύνθεση παρακαλώ της Linda Perry, των κάποτε 4 Non Blondes!) βρίσκονται παρόντες στο Varshons μέσω των τραγουδιών τους. Επί της ουσίας όμως η κυκλοφορία έχει να κάνει περισσότερο με τον Evan Dando και τον ήχο του, παρά με τον ήχο των φιλοξενούμενων καλλιτεχνών. Οπότε θα ακούσετε τον γνώριμο pop/rock ήχο με κάποιες alternative country πινελιές και το ημερολόγιο να δείχνει δεκαετία του 1990. Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που ξεφεύγουνε από το γενικότερο κλίμα, όπως για παράδειγμα το “Yesterlove” του Sam Gopal ή το “Dity Robot” των Arling & Cameron, αυτές όμως αποτελούν τις εξαιρέσεις στον κανόνα.
Δεν είναι κακό το Varshons. Αντίθετα αποτέλεσε μια ευχάριστη προσθήκη στη δισκοθήκη μου, όπως εξάλλου και κάθε κυκλοφορία των Lemonheads. Όμως δεν προσφέρει κάτι ριζοσπαστικό, αλλά ούτε και κάτι που να αγγίζει τα όρια της ίδιας της μπάντας. Στο Varshons θα βρείτε απλά έναν ωραίο τρόπο να περάσετε τα περίπου 35 λεπτά της διάρκειάς του, συν το ότι θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε την Kate Moss με τη Liv Tyler να δοκιμάζουν τις… φωνητικές τους δυνατότητες! Αν δεν έχετε υψηλές προσδοκίες, το Varshons μπορεί και να σας εκπλήξει. Αν πάλι έχετε, τότε προσπεράστε και συνεχίστε το ψάξιμο.
