Το βρήκαν το κολπάκι οι Άγγλοι: βλέποντας πως η μουσική αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας τους, μετεξελίσσουν το format των εξαγωγών τους, από απλά cd και βινίλια, σε ντοκιμαντέρ σχετικά με τα μουσικά διαμάντια του παρελθόντος. Δώδεκα χρόνια μετά, το OK Computer, το «καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών», όπως το είχε χαρακτηρίσει τότε το ΝΜΕ, μπαίνει στο μικροσκόπιο έξι «ειδικών» επί της μπάντας: του πρώην αρχισυντάκτη του περιοδικού Record Collector Jake Kennedy, του συγγραφέα και δημοσιογράφου Mark Paytress, του πρώην αρχισυντάκτη του περιοδικού Mojo, Barney Hoskyns, του Alex Ogg, βιογράφου του συγκροτήματος (το οποίο, παρεμπιπτόντως, ΔΕΝ έδωσε τη συγκατάθεσή του στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, οπότε αυτό αυτομάτως το καθιστά ως «non-official»), του μουσικολόγου και καθηγητή Μουσικής στο πανεπιστήμιο Oxford Brookes, Dai Griffiths και του πρώην δημοσιογράφου στα περιοδικά Melody Maker και Wire, David Stubbs.
Χωρίς να είναι κάτι το φοβερά ενδιαφέρον (το χαρακτηρίζεις από χλιαρό έως ακαδημαϊκό, αλλά φυσικά, με τίποτα, ανακριβές ή ασόβαρο), το ντοκιμαντέρ παρακολουθείται εύκολα (κυρίως λόγω της ωριαίας διάρκειας του), ενώ αν είσαι και φαν του εν λόγω άλμπουμ (όπως εγώ), θα το απολαύσεις ακόμη περισσότερο. Η διαδικασία είναι απλή: εξονυχιστική ανάλυση κάθε ένα από τα τραγούδια που απαρτίζουν το άλμπουμ κι εκτενή έρευνα σχετικά με τις μουσικές, πολιτικές και ποιητικές επιρροές του συγκροτήματος, που όμως είναι περισσότερο μια άσκηση η οποία οδηγεί σε ένα προδιαγεγραμμένο συμπέρασμα (ναι, είναι όντως ένα σπουδαίο άλμπουμ), αλλά χωρίς καμία διάθεση αρνητικής κριτικής του. Είναι ένα μουσικό εγχείρημα απόλυτης δημοσιογραφικής ματαιότητας με βραχυπρόθεσμο στόχο της εξύψωση εις το διηνεκές της φήμης ενός έργου που, ούτως ή άλλως, έχει χαρακτηριστεί «κλασικό» από την Ημέρα 1 της γέννησης του. Είναι επίσης στιγμές που οι δημοσιογράφοι έχουν αυτό το υφάκι του επαΐοντα, αυτό το στυλ «ΕΓΩ τώρα ξέρω καλύτερα από σένα για τι ακριβώς μιλάω, γι’ αυτό και σε συμβουλεύω να με ακούσεις προσεκτικά αν θες πραγματικά να μάθεις 1-2 πράγματα», που καταντάει εκνευριστικό, ειδικά στην περίπτωση του Hoskyns, ο οποίος είμαι σίγουρος πως έχει ξεχάσει πλέον προ πολλού το ρόλο του ως απλού ακροατή και φέρει μόνο τον τίτλο «ροκ γκουρού δημοσιογράφος». Μακριά από εμάς...
Η μουσική δεν είναι κάτι απτό, χειροπιαστό, όπως πιθανόν θέλουν να μας περάσουν κάποιοι, αλλά κάτι που το βιώνεις προσωπικά, εσύ, χωρίς ακαδημαϊκά δεκανίκια. Άρα, a priori, το παρόν ντοκιμαντέρ επιτελεί μόνο ένα σκοπό ενημερωτικό, να σου μιλήσει για τις επιρροές και τη διαδικασία ηχογράφησης ή να σε βάλει σε μια διασκεδαστική διαδικασία να λύσεις το «The Hardest Interactive Radiohead Quiz in the World Ever» (φτιαγμένο για music nerds σαν και την αφεντιά μου...). Απαραίτητο μόνο για τους die hard fan της μπάντας.
