Στην εξαετία 1992-1998 κατά την οποία και έδρασαν, οι Harvey Milk δεν έκαναν καμία αίσθηση έξω από τα όρια της πολιτείας της Georgia, μη σας πω ούτε καν έξω από την ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, από την οποία και κατάγονται – όντας δηλαδή συντοπίτες των R.E.M. Και την αίσθηση αυτή την οφείλουν μάλλον στην ιδιαιτερότητά τους, παρά στη σημαντική παρακαταθήκη τους: οπωσδήποτε ένα group που έχει σαν όνομά του το (επίκαιρο) όνομα του πιο διάσημου ίσως gay πολιτικού των τελευταίων χρόνων στις Η.Π.Α., το οποίο ψάχνει κάτι να βρει μεταξύ του ορθόδοξου stoner rock και του θορυβώδους πειραματισμού, αλλά τα δικά του επτάιντσά δεν τα έβρισκες εύκολα ούτε καν αν ήξερες όλα τα ψαγμένα δισκοπωλεία της Georgia, αποτελούσε μια χαριτωμένη...ανωμαλία στο αμερικάνικο underground.
Το πώς κατάφεραν μετά τη διάλυσή τους και απέκτησαν ένα cult στάτους δεν το πολυκαταλαβαίνω, πάντως οι Harvey Milk επανενώθηκαν το 2006 και πρόσφατα έβγαλαν το παρόν – πέμπτο κατά σειρά – άλμπουμ τους. Στο Life...The Best Game In Town δεν καινοτομούν, ούτε και ανανεώνουν το γνωστό στιλ τους, παίζουν όμως δυνατά, με παλμό, ενώ παράλληλα διακρίνονται από μια ωριμότητα που ούτε κατά διάνοια δεν είχαν στις μέρες του My Love Is Higher Than Your Assessment Of What My Love Could Be. Κοφτές κιθάρες με εμφανείς σκληρές καταβολές, βαριά, αργόσυρτα ριφ και «βάρβαρα» φωνητικά συγκροτούν το σύμπαν των Harvey Milk και αν ακούγοντάς τους σκεφτείτε τους Melvins δεν είναι η ιδέα σας: είναι όντως οι πλησιέστεροι συγγενείς – θα έλεγα και η κυριότερη επιρροή – της μπάντας.
Αν και σε ορισμένα σημεία του γίνεται μονότονο και κουραστικό, το Life...The Best Game In Town είναι ένας δίσκος ο οποίος κάνει σωστά και καλά ό,τι έχει κατά νου (π.χ. “Motown”), συνεχίζοντας τις ηχητικές εξερευνήσεις των Harvey Milk στο ήδη από τα 1990s γνώριμο τερραίν τους. Δεν αλλάζει όμως κάτι για τη μπάντα, δεν προσφέρει κάτι νέο στη μουσική (ούτε καν στη δική τους μουσική), ούτε κατορθώνει να αποτινάξει ή να ανανεώσει την κληρονομιά των Melvins. Έχει κάποιο ενδιαφέρον για τους φανς του ήχου αυτού, είναι τίμιο, μα ως εκεί.
