Η Kαλλιτέχνιδα χώρισε τα τσανάκια της με τον κύριο Ritchie, αν και κυκλοφορούν φήμες προσπαθειών επανασύνδεσης, η άμοιρη η Rihanna έπεσε θύμα «ενδοσχεσιακής» βίας (αγνώριστο το κατάντησε το κορίτσι ο ελεεινός), ενώ η Britney βολτάρει ανελλιπώς σε δικαστικές αίθουσες, αστυνομικά τμήματα και κέντρα αποτοξίνωσης. Δύσκολοι οι καιροί για pop είδωλα… Μονάχα εκείνη η Beyonce (Beyonce «Μου-Φαγες-Όλα-Τα-Δαχτυλίδια» Knowles) την έχει βγάλει καθαρή, αν και πάω στοίχημα πως όλο και κάτι θα διαφεύγει στην περί καλλιτεχνικού ρεπορτάζ ενημέρωσή μου.
Ας επικεντρωθούμε στη Brit όμως. Μετά την προπέρσινη σκοτεινιά που εγκαταστάθηκε στο προσωπικό της σύμπαν, απ’ την κώμη μέχρι τα φωνητικά της – σαμποτάροντας εκ των έσω τη γνωστή της στιλιζαρισμένη αφέλεια, με αποτέλεσμα την απρόσμενη έκπληξη του Blackout – παίρνει σειρά τούτη η «καθαρτήρια» απόπειρα από πλαστικό. «Καθαρτήρια» γιατί, εμφανώς μετανοημένη, επιχειρεί να κλείσει σε παρένθεση την τελευταία της περίοδο και «από πλαστικό» λόγω συνολικότερης υφής, χωρίς η αναφορά στο υλικό να υποδηλώνει εκ των προτέρων το οτιδήποτε. Το παραφουσκωμένο εγώ μιας show biz περσόνας τέτοιου μεγέθους, άλλωστε, όχι μόνο της επιτρέπει, αλλά σχεδόν της επιβάλλει να καρφιτσώσει λαμπερά χαμόγελα στο μούτρο της ή να ποζάρει κουκλίστικα σαν παλιά σταρ του σινεμά, λες και δεν έχει συμβεί το παραμικρό.
Στα αμιγώς ηχητικά τώρα, το Circus επιστρέφει στις τυπικότητες ενός συνηθισμένου Spears άλμπουμ. Οι επιστήμονες της ομάδας παραγωγής – και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά – στήνουν τα απαραίτητα hit singles (“Womanizer” και “Circus”), με τα οποία φαντάζομαι πως θα έχετε τρακάρει οικειοθελώς ή με το ζόρι. Το πρώτο ειδικά, αποδεικνύεται παμπόνηρο καθώς τα αυτοσυγκρατούμενα ψηφιακά του βουητά πάλλονται πάνω στα απλοϊκά 4/4 των σκασιμάτων. Αλλά και η συνέχεια κρύβει ώρες-ώρες το ενδιαφέρον της, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το “Kill The Lights”, ένα mainstream λάγνο τετράλεπτο, υπό τη μορφή ανακοίνωσης-επίθεσης στους παπαράτσι αυτού του κόσμου – καθένας με τα προβλήματά του. Συνολικότερα, πάντως, τα αδιάφορα electro/r n’ b μπουκώματα δηλώνουν παρουσία με εκνευριστική συχνότητα και κουραστικά παρόμοιους τρόπους, ενώ το όλο πράγμα ρέπει εμφανώς προς το καρακιτσαριό, έτσι όπως εναλλάσσει βλακώδη ρομάντζα σε συσκευασία βουτυρομπαλάντας (“Out From Under”) και χονδροειδή πορνο-υπονοούμενα (“If U Seek Amy”, διαβάστε το φωναχτά και γρήγορα).
Όσο για την ίδια τη Britney, μοιάζει να συμβιβάζεται με το γεγονός πως δεν μπορεί να υποδύεται για πάντα τη λολίτα της μουσικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να προγραμματίζει τις απαραίτητες προσαρμογές, που θα ανανεώσουν το ενδιαφέρον της αγοράς και θα την τοποθετήσουν και πάλι στο επίκεντρο. Το αν θα το καταφέρει ή θα μεταλλαχθεί σε μικρομέγαλη καρικατούρα εκείνης της «αθώας» πιτσιρίκας με τις κοντές φούστες, πιθανολογώ ότι θα το διαπιστώσουμε σχετικά σύντομα.
