Από ότι φαίνεται ο Hell Razah με τον Shabazz νοσταλγούσανε τις παλιές καλές μέρες τους με τους Sunz Of Man και αποφασίσανε να προσπαθήσουν να ξαναβρούν τη μαγεία που είχαν παρέα, έστω και χωρίς τον Killah Priest, τον Prodigal Sunn και τον 60 Second Assassin. Ο Hell Razah είχε δημιουργήσει αρκετό θόρυβο στους underground κύκλους τα τελευταία δυο χρόνια με τα δυο του τελευταία άλμπουμ – το Renaissance Child στη δισκογραφική Nature Sounds του Pete Rock και φυσικά το Razah's Ladder στη Babygrande με τις «πλάτες» των παραγωγών Blue Sky Black Death. Από την άλλη ο Shabazz δεν ήταν τόσο ενεργός στη δισκογραφία τελευταία, αφού μετά την κυκλοφορία του...πολύπαθου ντεμπούτο του The Book Of Shabazz το 2003 αυτή εδώ είναι η πρώτη μόλις δισκογραφική του δουλειά.
Το εν λόγω άλμπουμ έχει για κεντρικό θέμα τα λεγόμενα «Red Hook Houses», τις εργατικές δηλαδή κατοικίες των γκέτο που «ανέθρεψαν» πολλούς από τους καλλιτέχνες της 1990s χρυσής εποχής για το hip hop. Μία εξιστόρηση λοιπόν της καθημερινότητας των projects στοχεύει να μας αφηγηθεί και αυτός εδώ ο δίσκος, πηγαίνοντάς μας πίσω σε μία εποχή η οποία αναμφισβήτητα έχει σημαδέψει την όλη μαύρη μουσική. Τα σκηνικά που περιγράφονται, όπως μπορείτε να φανταστείτε, κυμαίνονται στα γνώριμα πλαίσια της προβληματικής εφηβείας, των δυσλειτουργηκών οικογενειών, της εμπορίας ναρκωτικών, των φυλακών ανηλίκων και της κακόφημης κατάστασης που βιώνουνε χιλιάδες νέοι σε τέτοιου είδους διαμερίσματα. Στιχουργικά ο δίσκος στέκει σε αρκετά καλά επίπεδα, κάτι αναμενόμενο βέβαια για δύο τέτοιους MCs, οι οποίοι κάπου αυτοαποκαλούνται και «Red Hook Black Sopranos»! Για συνοδεία τους σε αυτό το ταξίδι έχουν μαζέψει παραγωγούς όπως οι Blue Sky Black Death, ο Bronze Nazareth και ο Shroom, οι οποίοι δημιουργούν μία αραχτή διάθεση με τα γνωστά χαλαρά beats, τα γυναικεία φωνητικά και τα «λυπημένα» πλήκτρα και βιολιά που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από τέτοιες κυκλοφορίες. Μουσικά πάντως υπάρχει ποικιλία ανάμεσα στα τραγούδια με διαφορετικά samples και ενορχηστρώσεις που κατ' επέκταση δημιουργούν διαφορετικές διαθέσεις στον ακροατή, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από τη «μουντάδα» του όλου ύφους.
Αυτό πάντως που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το Welcome To Red Hook Houses θα ήταν η έκφραση αξιοπρεπής αλλά άνιση δουλειά. Σε κάποια κομμάτια δηλαδή το άλμπουμ πραγματικά σε κάνει να εύχεσαι να μην τελείωνε ποτέ, σε κάποια άλλα όμως σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ορισμένα από αυτά επιλέχθηκαν για το τελικό tracklist. Παρ' όλα αυτά το συνολικό αποτέλεσμα κυμαίνεται σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα κάνοντας αυτό τον δίσκο άξιο ελέγχου από τους φίλους του συγκεκριμένου ήχου, καθώς σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηριζότανε ως αναμάσημα των ένδοξων εποχών για τους δύο πρώην Sunz Οf Man.
