O δεύτερος δίσκος του Lupe Fiasco δείχνει να «παίζει» κάπου μεταξύ καλλιτεχνικού θριάμβου (για τους ακροατές που βαρέθηκαν το hip hop να μιλά για ναρκωτικά, λεφτά, γκόμενες κτλ.) και μετριότητας, για αυτούς που θεωρούν (όπως εγώ) το ντεμπούτο κάθε καλλιτέχνη μπούσουλα ο οποίος επισφραγίζει το ύφος του και τα ποιοτικά προσδοκούμενα χαρακτηριστικά για τις επόμενες δουλειές. Πέραν κάθε αμφιβολίας, ο Lupe Fiasco είναι mainstream και πανέξυπνος δημιουργικά, ωστόσο καταφέρνει να τραβά και το εναλλακτικό ακροατήριο. Ο δίσκος The Cool κινείται στα ίδια concept μονοπάτια της πρώτης δουλειάς Food And Liquor, εισάγοντας νέους χαρακτήρες (τον “Streets” και τον “Game”) στην ιστοριούλα που ξεκίνησε στο ομότιτλο κομμάτι εκεί.
Μουσικά, το album βρίθει ωραίων παραγωγών (εντύπωση μου προκαλούν τα δείγματα από Winstons, την trip hop μπάντα του Shadow UKLE καθώς και του θρυλικού μοντέρνου jazzίστα Eumir Deodato), αρκετών γυναικείων φωνητικών και μιας (ψιλοάκυρης) συμμετοχής του Snoop Dogg… Αλλά, αυτό που σε κερδίζει με τον εν λόγω καλλιτέχνη είναι το περιεχόμενο των στίχων του. Σαφές και θετικό μήνυμα όπως στο κομμάτι “Hip Hop Saved My Life”, έξυπνες παροτρύνσεις στο “Go Baby” και αυτοσαρκασμός στο “Superstar”μ συνθέτουν ένα παζλ που παραπέμπει στην εποχή των A Tribe Called Quest, των De La Soul και των έξυπνων γραμμών του Large Professor (πέραν από τρομερός παραγωγός, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Nas, έγραφε και καλές ρίμες στους Main Source).
Συνολικά, ένας καλός δίσκος που δεν ξεπερνά μεν το Food And Liquor σε κανένα σημείο του, αλλά ακούγεται το ίδιο ευχάριστα. Η φωτεινή πλευρά του hip hop από το Σικάγο, η οποία επιτίθεται στον υλισμό που διακατέχει αυτή την κουλτούρα τα τελευταία χρόνια. Όμως, αν το καλοσκεφτείς, και ο Flavor Flav δεν φόραγε grillz; Αυτό νομίζω τα λέει όλα…
