Ας πάμε για λίγο πίσω στις μέρες που ο David Byrne κυκλοφορεί τον δίσκο Look Into The Eyeball (2001) και απολαμβάνει την μεγάλη επιτυχία του single “Like Humans Do”. Οι Δίδυμοι Πύργοι δεν υπάρχουν και δύο μήνες μετά την εξαφάνιση τους, ο Byrne δίνει την εν λόγω συναυλία στην αιώνια τηλεοπτική εκπομπή Austin City Limits. Όχι δεν θα ακούσεις καμιά βαρετή ομιλία για την τρομοκρατία, αν και το “Life During Wartime” θα το βρεις κοντά στο τέλος αυτού του - κατά τα άλλα - βαρετού live album.
Όσο και να ψάχνω τον λόγο που κυκλοφόρησε αυτή η δουλειά από την New West Records δεν τα καταφέρνω. Πολλά επεισόδια του συγκεκριμένου show έχουν κυκλοφορήσει επίσημα αλλά να κυκλοφορεί αυτό εδώ, έξι ολόκληρα χρόνια μετά, λες και είναι ένα απαραίτητο ντοκουμέντο της καριέρας του Byrne ή της πορείας της εκπομπής, είναι τελείως άστοχο. Φαντάζομαι ότι οι υπεύθυνοι θα δικαιολογούσαν την απόφαση τους, λόγω της συμμετοχής του group εγχόρδων Tosca και των ενορχηστρώσεων, οι οποίες έχουν παραπάνω έγχορδα από το συνηθισμένο. Πάντως, αν κρίνω και από το συνολικό artwork, είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ξεπέτα. Όχι δεν λέω πως δεν είναι αξιοπρεπές ό,τι θα ακούσεις εδώ, αλλά ο συγκεκριμένος μουσικός έχει παραδώσει στο παρελθόν τουλάχιστον δύο απολαυστικά live ντοκουμέντα (Stop Making Sense με τους Talking Heads το προφανές, αλλά και το DVD για την περιοδεία του Grown Backwards), οπότε έχεις άλλες απαιτήσεις.
Το περίεργο είναι ότι τα κομμάτια που διασώζονται εδώ είναι αυτά από τη σόλο καριέρα του και όχι από την δισκογραφία των Talking Heads. Η επτάλεπτη εκτέλεση του “Once In A Lifetime” ειδικά είναι ένα από τα πλέον φλύαρα πράγματα που θα ακούσετε σε παρόμοιες κυκλοφορίες μουσικών χαμηλότερου βεληνεκούς. Το “What A Day That Was” βρίσκει τον Byrne τελείως ντεφορμέ, όπως είναι και στο “Naive Melody”. Το Talking Heads παρελθόν σώζεται κατά τη διάρκεια του “Life During Wartime”, ειδικά στο πρώτο μισό του κομματιού. Από την άλλη το “Great Intoxication” αποδεικνύει το ταλέντο των Tosca, το “Like Humans Do” τη δυναμική ενός hit single και το “Desconocido Boy” παραμένει, ακόμα και με την περίσσια ενέργεια την οποία του δίνει εδώ ο Byrne, το μεγαλύτερο παραστράτημα του Look Into The Eyeball.
Αν υπάρχει πάντως μια σπουδαία στιγμή σε αυτά τα περίπου 65 λεπτά, αυτή είναι η υπέροχη διασκευή στο “I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)” (ναι, της Whitney Houston), που κλείνει και τον δίσκο. Δεν ξέρω αν σου φτάνει αυτό για να το αποκτήσεις. Θα το βρεις και σε dvd, που ίσως να σώζει λίγο την κατάσταση.
