Τι να πρωτοζηλέψει κανείς από τον Jon Spencer; Το απειλητικό «get down on your knees βλέμμα»; Την πανέμορφη γυναίκα του, Cristina Martinez; Ή το γεγονός πως με ό,τι και να καταπιαστεί τα αποτελέσματα είναι αξιοθαύμαστα; Από τους Pussy Galore και τους Boss Hog μέχρι τους Blues Explosion και το τελευταίο του project τους Heavy Trash. Παρέα με τον Matt Verta-Ray, αποφάσισε να σχηματίσει αυτή τη μπάντα γύρω στο 2005. Μετά από ένα πολύ αξιόλογο, ομώνυμο, πρώτο album κυκλοφόρησε πρόσφατα το Going Out With The Heavy Trash που είναι ακόμα καλύτερο από την πρώτη κυκλοφορία του group.
Η εμπειρία του Spencer στο rock’n’roll είναι μεγάλη και φροντίζει να κάνει επίδειξη των γνώσεών του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα blues μπλέκουν με την americana, η country με το garage, το rock’n’roll με το punk και αυτό, πέρα από τις ικανότητες του Spencer, οφείλεται και στο ότι επιστρατεύτηκαν τρεις διαφορετικές μπάντες για την ηχογράφηση(οι alt-country Sadies, οι surf punks Tremolo Beer Gut, και οι garage Powersolo) καθώς και κάποιοι session μουσικοί. Αναπόφευκτα λοιπόν γίνεται ένα ανακάτεμα των παραπάνω ειδών.
Παρόλα αυτά, ο κυρίαρχος ήχος είναι αυτός της δεκαετίας του 1950. Αυτό μαρτυράνε και οι τίτλοι των κομματιών (“Kissy Baby”, “She Baby”), οι στίχοι με τις αναφορές pop κουλτούρας (Pepsi, Doritos) και φράσεις όπως She’s My Be-Bop-A-Lula, αλλά και κάποια σημεία του artwork. Ωστόσο, κάτι οι άγριες κιθαριές που σκάνε σε ανύποπτα σημεία, κάτι το οπισθόφυλλο του cd που μοιάζει με αφίσα του CBGB, φέρνουν στο νου την αλητεία των 1970s. Το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και η φωνή του Spencer, ο οποίος λατρεύει τον Elvis ως εκεί που δεν πάει, αλλά συνάμα θέλει να κλέψει και τη δόξα των πάνκηδων της δεκαετίας του 1970. Το σίγουρο είναι πως ό, τι ήθελε να κάνει με αυτό το album το έχει πετύχει και με το παραπάνω.
