Ο κόσμος με τα μάτια των BC / JC.
Zeitgeist σημαίνει «το πνεύμα των καιρών». Ο Billy Corgan αποφάσισε λοιπόν να καταθέσει την οπτική του για τον σύγχρονο κόσμο και την Αμερική. Ανάλογες προσπάθειες από πολλές μπάντες, στο παρελθόν, έχουν καταντήσει την κριτική από νερόβραστη μέχρι trendy.
Εδώ πάντως δεν υπάρχουν επιπολαιότητες ή απλουστεύσεις. Εδώ δεν ακούγονται συνθήματα όπως «ο Μπους σκοτώνει τα παιδιά μας», αλλά έξυπνες ποιητικές και οπτικές αναλύσεις για την επανάσταση και την κατάντια του δυτικού «πολιτισμού».
Ο Corgan και ο Chamberlin πήγαν πίσω στα βασικά. Όλα τα όργανα, εκτός των ντραμς, είναι αποκλειστική υπόθεση του Billy. Εδώ ακούγονται, ίσως μετά από χρόνια, βαριές κιθάρες και σόλο αλά Black Sabbath, καταιγιστικοί ρυθμοί και ήχοι που βγαίνουν από τα βάθη κάποιων άγνωστων μηχανημάτων.
Το βάρος έχει δοθεί στην επιθετικότητα και την «παχιά» παραγωγή. Οι λιτές μελωδίες είναι λιγότερες, αλλά ο ήχος είναι πιο «καθαρός», αφού ο θόρυβος του “Machina / The Machines Of God” έχει εγκαταλειφθεί.
Και μην ανησυχείτε, το δίδυμο BC / JC παραμένει μουσικά άψογο. Ίσως να λείπει η «ευρωπαϊκή» εφευρετικότητα των προηγούμενων δουλειών, αλλά το αποτέλεσμα είναι καλό.
Το Zeitgeist είναι ωραίος δίσκος, την ώρα που η βαριά μουσική βιομηχανία της Αμερικής παράγει, με λίγες εξαιρέσεις, βλακείες. Και είναι λίγοι οι δίσκοι που θα σε κάνουν να τσιρίξεις μέσα στο αυτοκίνητο “I wanna fight! Revolution tonight!”.
