Ό,τι λογικά θα περίμενες… και ακόμη καλύτερο.
Στα 40 χρόνια της δισκογραφικής παρουσίας αυτού του σπουδαίου –αλλά δυστυχώς μη ευρύτερα αναγνωρισμένου– Βρετανού folk-rock τροβαδούρου/κιθαρίστα, κορυφαίες στιγμές υπήρξαν η τρίχρονη συμμετοχή του στους Fairport Convention και δύο άλμπουμ (I Want To See The Bright Lights Tonigh, Shoot Out The Lights) που ηχογράφησε μαζί με την πρώην γυναίκα του, τη Linda Thompson.
Από τις 14 συνθέσεις του νέου του άλμπουμ βρήκα μόνο δύο χωρίς κάποια απολυτρωτική αξία. Όλο το υπόλοιπο υλικό είναι μεν πιστό στο στιλ του (σφιχτοδεμένο rock με folk πινελιές) και με ιδιαίτερη έμφαση στο δηλητηριώδες χιούμορ του και στις λαϊκές ιστορίες απιστίας και αίματος, τα χρόνια όμως που πέρασαν καταστάλαξαν στην καρδιά του και μια γερή δόση τρυφερότητας και ένα δυνατό αίσθημα καταλλαγής.
Χωρίς να είμαι ο ειδικός πάνω στον R. Thompson, θεωρώ πως αυτό το άλμπουμ είναι ένα από τα καλύτερα της πλούσιας δισκογραφίας του.
