Ξεδιάντροπα mainstream για τους πιουρίστες, όχι όμως και για εμάς, τους πιο «ολιγαρκείς».
Οι «ψαγμένοι» της ηλεκτρονικής δεν τον γουστάρουν τον Γάλλο David Guetta, έστω και αν σέβονται την πολύχρονη πορεία του στο χώρο. Η σταθερή προσήλωσή του στον mainstream ήχο και στη χρήση φωνητικών, μαζί με την επιμονή του να ασχολείται με την παρασκευή μαζικών house-pop hits για τις πίστες των ευρωπαϊκών clubs είναι οι αιτίες που τον έχουν καταστήσει «κόκκινο πανί».
Και όμως, σε αυτό το πεδίο ο Guetta είναι ένας πραγματικός μάστορας – μέχρι και μάγο τον λες σε κάποιες περιπτώσεις, όπως π.χ. με το πρόσφατο “Love Don’t Let Me Go”, που εδώ το βρίσκουμε στη “vs Egg” remix εκδοχή του.
Στο νέο του άλμπουμ δεν απομακρύνεται σπιθαμή από τα παραπάνω χαρακτηριστικά – το δηλώνει άλλωστε ανερυθρίαστα και με τον τίτλο Poplife. Κάνει απλώς διαβολεμένα καλά ό,τι ξέρει να κάνει: Ραφινάτα pop refrain συναντούν έτσι μονοκόμματους μετρονόμους, ενώ τραγουδίστριες με όμορφες, κοριτσίστικες φωνές γλυκαίνουν τις house πινελιές του φόντου όπου τοποθετούνται, σε ένα παιχνίδι αντιθέσεων που σε λίγες μόνο περιπτώσεις χάνει τη γοητεία του.
