Μετά από μια σειρά απογοητευτικών, γερασμένων albums κατά τη δεκαετία του 1990, ο Ronnie James Dio ανένηψε και με δουλειές όπως το Magica (2000), το Killing The Dragon (2002) και το Master Of The Moon (2004) βρήκε τον δρόμο για να κατακτήσει μια νέα γενιά οπαδών. Το παρόν live, που επανακυκλοφορεί τώρα από την Eagle σε cd/dvd πακέτο, είναι ένα ζωντανό ντοκουμέντο της εποχής αυτής, καθώς ηχογραφήθηκε κατά την περιοδεία προώθησης του Killing The Dragon.
Το live ξεκινάει με μια αρκετά ικανοποιητική εκτέλεση στο “Killing The Dragon” και συνεχίζει με μια εκλεκτική επιλογή, η οποία καλύπτει το δοξασμένο παρελθόν του Dio με τους Rainbow και τους Black Sabbath, ανακατεύοντάς το με την πορεία της δικής του μπάντας, από το Holy Diver μέχρι τα πιο πρόσφατα albums τους. Cd και dvd δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές μεταξύ τους, καθώς τα μόνα επιπλέον κομμάτια της συναυλίας που περιέχει το δεύτερο είναι μια εκτέλεση στο “Lord Of The Last Day”, καθώς και ένα σόλο του Simon Wright στα τύμπανα. Για τους φίλους του Dio και της μπάντας του υπάρχουν όμως και τα extra, όπου βρίσκεται μια συνέντευξη, καθώς και το video-clip του “Push”. Όπως πάντως και να έχει, είναι άλλη αίσθηση να μπορείς να παρακολουθήσεις τη συναυλία, έστω και καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ σου, από το να βάλεις απλά το cd να παίζει. Η σύνθεση άλλωστε των Dio που ηχογράφησε το Evil Or Devine ήταν μία από τις καλύτερες που είχαν ποτέ (Doug Aldrich στην κιθάρα, Jimmy Bain στο μπάσο, Simon Wright στα τύμπανα και Scott Warren στα πλήκτρα), κάτι που φαίνεται ιδιαιτέρως επί σκηνής.
Όσο όμως ηλεκτρισμένα και ενεργητικά και αν παίζουν οι παραπάνω μουσικοί, κακά τα ψέματα, βαρόμετρο του group είναι ο ίδιος ο ηγέτης του και οι δικές του αποδόσεις. Αναμφίβολα ο Dio δεν έχει πια εκείνη την τρομερή, κεραυνοβόλο φωνητική έκταση της νεότητάς του, έχει όμως σαφώς ανακτήσει κάτι από την παλιά του αίγλη τα τελευταία χρόνια, παρότι είναι φανερό πως κουράζεται σχετικά εύκολα. Τα κάνει μαντάρα ας πούμε στο εμβληματικό “Man Of The Silver Mountain”, κάτι που καταλαβαίνει όμως και ο ίδιος, αποζημιώνοντας το κοινό με ένα reprise στο τέλος του “Long Live Rock ‘N’ Roll”, τραγούδι το οποίο είναι σε θέση να βγάλει μεν, με διαλείμματα δε. Από την άλλη πάντως δίνει τον καλύτερο εαυτό του στο medley-δυναμίτη του “Egypt” με το “Children Of The Sea”, ενώ στέκεται επίσης καλά και σε στιγμές όπως τα “Don’t Talk To Strangers”, “Heaven And Hell” και “Holy Diver”. Το πάθος του και η εμφανής του αγάπη για ό,τι κάνει, σε συνδυασμό με τη φορμαρισμένη απόδοση της μπάντας του, κερδίζουν τελικά τις εντυπώσεις. Και σου μένει έτσι στο τέλος του album μια αίσθηση ικανοποίησης, παρότι ξέρεις ότι σε καμία περίπτωση αυτό που βίωσες δεν μπορεί να παραβληθεί με το περασμένο ανεπιστρεπτί πλέον ζενίθ του Dio ως ερμηνευτή.
