Από την στιγμή που έφυγε ο Oliveri αρχίσαμε να αναρωτιώμαστε προς ποιά κατεύθυνση θα κινηθεί ο Josh Homme και πως θα δρομολογήσει την πορεία των Queens Of The Stone Age. Αναμφίβολα ένα από τα λίγα rock συγκροτήματα που κατόρθωσαν να αποβάλουν το βάρος του underground και να δουν τη ζωή μέσα στο mainstream, έστω και για λίγο, οι QOTSA είχαν την ευκαιρία να πειραματιστούν και να αναδειχθούν σε συγκρότημα - υπόδειγμα του σκληρού ήχου, χωρίς να κάνουν παραχωρήσεις.
Το περσινό album του Oliveri ήταν ένα από τα καλύτερα που ακούσαμε εδώ και πολύ καιρό και περιμέναμε την επόμενη κίνηση του Homme για να δούμε αν υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος που χώρισε το δημιουργικό ντουέτο. Η ακρόαση του “Era Vulgaris” album μας ρίχνει περισσότερο στο σκοτάδι όσον αφορά τα αίτια του χωρισμού, γιατί πολύ απλά φαίνεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στον ήχο του συγκροτήματος.
Ο Homme, ή αλλιώς “το αρκουδάκι της Duracel” έτσι όπως φαίνεται να δουλεύει σε εικοσιτετράωρη βάση με τα άπειρα projects / συνεργασίες / soundtracks / Desert Sessions και δεν συμμαζεύεται, κυκλοφόρησε ένα δίσκο με υποδειγματικά rock’n’roll τραγούδια και τώρα που το ομολογήσαμε ας δούμε και γιατί δεν πρόκειται να ξαναδεί το mainstream ούτε με το κυάλι.
Πρώτ’ απ’ όλα οι συνθέσεις του “Era Vulgaris” είναι δομημένες έτσι που άντε να παιχτούν στα κολεγιακά ραδιόφωνα της χώρας του, αλλά όχι στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που περνιούνται για ραδιόφωνα. Είναι τόσο...underground (άντε τό’παμε!) που θα αποξενώσει περισσότερους απ’ όσους έδιωξε το “Songs For The Deaf”, με μόνη παραχώρηση το μπλουζάτο (ας πούμε) "Make It Wit Chu" τραγούδι που θα χωρέσει ίσως σε ένα μελλοντικό best of, γιατί ταυτόχρονα δείχνει πως ουσιαστικά ο Homme μπορεί να παίξει ότι θέλει και να το παίξει καλά.
Αρα η έλλειψη πιασάρικων tracks εδώ είναι αποκλειστικά θέμα επιλογής, ο Homme θεωρεί βάρος την εμπορική επιτυχία και την ξεπετάει με μιά πανέξυπνη κίνηση σε δυό ταμπλώ. Από τη μία δεν θα φορτωθεί ότι η εμπορικότητα κουβαλάει μαζί της και από την άλλη παραμένει πιστός στον πυρήνα των οπαδών που τον στήριξαν τόσα χρόνια. Οποιος αμφιβάλλει ας ρίξει μια ματιά στους στίχους του “I'm Designer”…
“I'm Designer”
My generation's for sale,
Beats a steady job.
How much have you got?
My generation don't trust no one,
Its hard to blame,
Not even ourselves.
The thing that's real for us is: fortune and fame,
All the rest seems like work.
Its just like Diamonds
In shit.
I'm high class I'm a whore,
Actually both,
Basically I'm a pro,
We've all got our own style of baggage),
Why hump it yourself,
You've made me an offer that I can refuse,
(course either way I get screwed)
Counter proposal:
I go home & Jerk off.
It's truly a lie. I'm counterfeit myself,
It's truly a lie. I'm counterfeit myself,
You don't own, you don't own, you don't own,
You don't own what none can buy,
You don't own, neither do I.
High and mighty you say selling out is a sham,
Is that the name of your book?
Push a silver spoon in your ass,
No more holding us down,
(dog. down mutt. Nice mutt)
You're insulted, You can't be bought or sold.
Translation: offer too low.
You don't know what you're worth,
(It isn't much.)
My piano is for sale.
How many times must I sell myself before my
pieces are gone?
I'm one of a kind,
I'm designer.
Never again will I repeat myself,
Enough is never enough,
Never again will I repeat myself.
It used to be the plan was: screwing the man
Now its have sex with a man,
(After he buys you ".com" for sale at a low, low price)
It's truly a lie, I'm counterfeit myself,
It's truly a lie, I'm counterfeit myself,
You don't own, you don't own, you don't own me,
You don't own what none can buy,
You don't own
Neither do I
Και τώρα ξανακούστε το “Era Vulgaris”.
(Οσο αφορά τον Oliveri μάλλον έφυγε γιατί έπαθε υπερκόπωση!)
