Ακούγοντας το τέταρτο προσωπικό άλπουμ του πρώην ηγήτορα των Dream City Film Club αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να υποθέσει πως τούτα τα φαντάσματα –κατά κύριο λόγο καταραμένοι στο θειάφι της κόλασης losers που αποζητούν την απολύτρωση– που στοιχειώνουν τους folk-blues θρήνους του Michael J. Sheehy δεν κατοικοεδρεύουν στα βαλτοτόπια του αμερικάνικου Νότου αλλά στα σκοτεινά σοκάκια του Λονδίνου.
Ανεξάρτητα όμως από γεωγραφικές συντεταγμένες, εκείνο που μετρά είναι η πιστότητα στον εναγκαλισμό και στην εκφορά μιας μουσικής παράδοσης (ας την πούμε προσχηματικά Americana) που μπορεί να απουσιάζει από το DNA σου, πολιτισμικά εν τούτοις διαμορφώνει μια αξιόλογη καλλιτεχνική πρόταση. Κάτι που ισχύει και συμβαίνει στο Ghost On The Motorway.
Οι ποτισμένες στο αλκοόλ και τη μοναξιά σκοτεινές μπαλάντες του Sheehy ξετυλίγονται με δραματικό τρόπο χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της νουβέλας και το χτίσιμο της κινηματογραφικής δομής. Παρά Δε τη δυσοίωνη και κατηφή φύση τους, αναπνέουν χάριν της μελωδικής λυρικότητας και του έντονου μαύρου χιούμορ που τις διαπερνά. Αν σας αρέσουν, λοιπόν, οι 16 Horsepower, ο Tom Waits και οι Tindersticks είναι πιθανό πως θα σας αρέσει και τούτη εδώ η περίπτωση.
