Τη νεότερη προσθήκη σε μια σειρά από εκλεκτικές pop/rock δουλειές αποτελεί το Oh What A Blow That Phantom Dealt Me!, το οποίο σηματοδοτεί την επιστροφή του ιδιοσυγκρασιακού Σκοτσέζου τραγουδοποιού Jackie Leven και της συνοδευτικής του μπάντας.
Και παρότι δεν καταφέρνει να φτάσει στα επίπεδα έμπνευσης που χαρακτήριζαν albums όπως το Night Lillies (1999) ή το Creatures Of Light And Darkness (2001), ο Leven έχει αρκετά όμορφα βέλη στη φαρέτρα του ώστε να ανανεώσει την εμπιστοσύνη μας στη γραφή του.
Ακούγοντας το Oh What A Blow That Phantom Dealt Me! ξυπνάνε μέσα σου εκλεκτές μνήμες από τις ένδοξες μέρες των μεγάλων Αμερικανών τραγουδοποιών, αλλά και μια α-λα-Tom Petty americana νοσταλγία, που σε κάνει να νιώθεις λες και διασχίζεις αυτοκινητόδρομο στην Αριζόνα. Υφέρπει επίσης κάτι από το κοστελλικό χιούμορ, στοιχείο το οποίο βοηθάει στην πολύ καλή ροή της δουλειάς.
Δεν φέρνει βέβαια τα πάνω-κάτω, ίσως μάλιστα να θυμίζει περισσότερο από όσο χρειάζεται τις επιρροές του. Έχει όμως σίγουρα το κάτι δικό του και βρίσκει τον τρόπο να φωλιάσει στην καρδιά σου, ιδιαίτερα σε στιγμές όπως το γλυκύτατο “Kings Of Infinite Space”, το “Childish Blues”, τον τσακισμένο από τη ζωή μονόλογο του “The Skaters”, ή τέλος το “Vox Humana”. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
