Moby γερά πάρ’ τους τα λεφτά...
Με εκνευρίζει η όψιμη απομυθοποίηση του Moby από Έλληνες μουσικογραφιάδες και μουσικόφιλους, filed under «ψαγμένος». Ναι, ο καραφλός διολισθαίνει σε κάθε album, ναι «τα κατέβασε» στους διαφημιστές, και ναι οι πολιτικές του απόψεις εξελίσσονται σε μια new age ακατάληπτη σαλάτα. Αλλά, όποιος δεν ανατρέχει έστω κρυφά στο παρελθόν του, να μην ξαναπιέσει Play.
Εδώ έχουμε τη remixed εκδοχή του πρόσφατου best of, προφανώς για εισπρακτικούς σκοπούς. Μαζεύει μια πλειάδα DJs, όχι στα καλύτερά τους, από τον Ferry Corsten στους ξεπερασμένους Arman Van Helden – CJ Bolland κι από τους πιο φρέκους Vitalic και Trentemoller (που αμφότεροι πειράζουν αδιάφορα το “Go”) στον κιτς Benny Bennassi (που κάνει το “Beautiful” να ακούγεται σαν το “Robot Rock”).
Ανύπαρκτο flow, εμπορικές επιλογές, μια 90’s progressive trance προπολεμική αισθητική με αναλαμπές το Pοrcelain (πειραγμένο σε tribal στιλ από τους Murk) και το πάντα ανατριχιαστικό “Feeling So Real”.
Και, Τσάβαλε μοιάζει περισσότερο με «Τζόλε» παρά με «Γκεό»...
