Αυτή η μπάντα ελάχιστα κοινά έχει με το κλίμα κιθαριστικής αναρχίας, ανελέητου -αλά Sonic Youth- σφυροκοπήματος και τεσταρίσματος των rock'n'roll ορίων του ξεκινήματός της. Οι κιθάρες δεν κλιμακώνονται κατά το δοκούν, τα εκρηκτικά, αλά Fugazi ξεσπάσματα είναι πιο αραιά, η ατμόσφαιρα από την κάπνα του ασταμάτητου, επίμονου θορύβου έχει καθαρίσει, τα drums δε μοιάζουν ανελέητα, οι ίδιοι δε φαίνονται να σπάνε όργανα με την ίδια εφηβική όρμη και το χάος δίνει τη θέση του στην τάξη.
Το πιο εύκολο, λοιπόν, είναι να τους κράξει κανείς, να τους βάλει στο χρονοντούλαπο των προσωπικών πορωτικών του ξεσπασμάτων και να μην περιμένει καν και την εμφάνισή τους εδώ στο Gagarin 205 (μέγα σφάλμα!). Εύκολο, προφανές, αλλά κατά τη γνώμη μας όχι και τόσο εύστοχο. Σίγουρα, κάποια κομμάτια μοιάζουν με μισοτελειωμένες - χιλιοακουσμένες αμερικανικές pop μελωδίες. Σίγουρα το να ξεθάβεις ένα αδιάφορο alt-country b-side ή το να διασκευάζεις το "Gold Heart Mountain Top Queen Directory" των Guided By Voices (και όχι μόνο το να μη το ξεκοιλιάζεις, αλλά να παραδίδεις ένα λουστραρισμένο, γεμάτο αρμονίες αποτέλεσμα) για τους σκοπούς του νέου σου άλμπουμ, δεν είναι και η καλύτερη ιδέα για μια μπάντα αυτών των δυνατοτήτων.
Δίπλα, όμως, στις άστοχες επιλογές, υπάρχουν και αρκετές εύστοχες. Σαν το "Stand in Silence" που θα ζήλευαν οι "καλοί" Jane's Addiction (μ' ένα μπαρόκ διάλειμμα, μάλιστα, στη μέση). Ή το αλά-Sonic Youth, επικό (και κάποια στιγμή prog) "So Divided". Ή την καθαρκτική κλιμάκωση του "Sunken Dreams"...
Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι οι καταπληκτικές μελωδίες που βγαίνουν πια ξεκάθαρα μπροστά σου - σου μοιάζει ασυνήθιστο. Αλλά γι' αυτό είναι και οι prog rock, noise και επικές αναφορές - δε φτάνεις να ακούς άλλη μπάντα. Αν, λοιπόν, αυτό ήταν το έργο που τους έβγαλε από μια κατάσταση όπου η διάλυση ήταν σχεδόν αναπόφευκτη και η δημιουργικότητα πηγάδι που φαινόταν (ουτοπικά) να έχει σχεδόν στερέψει, μάλλον θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Μπορεί να μη δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα για το πως θα είναι ηχητικά το μέλλον τους και να δίνει την αίσθηση του μεταβατικού, αλλά κρίνοντας αυτόνομα την ουσία της μουσικής τους, το "So Divided" αποτελεί ένα χορταστικό άλμπουμ στα όρια πλέον της pop και του rock'n'roll, που με λίγο νερό στο κρασί σου μπορείς να αποδεχτείς και να αγαπήσεις σε όποια όχθη και να βρίσκεσαι.
