Οι Seafood – Λονδρέζικη μπάντα που το παλεύει και στην Αμερική – δεν είναι κανένα καινούριο όνομα. Δέκα ολόκληρα χρόνια βρίσκεται στη γύρα και το Paper… είναι μόλις το τέταρτο άλπουμ τους – πολυγραφότατους επομένως δεν τους λές!
Το τι παίζουν οι Seafood μπορεί να οριστεί από την παρακάτω πρόταση: κιθαριστικό stadium-rock υπό το πρίσμα της indie-rock ματιάς. Η πικρή αλήθεια είναι πως ο ήχος των Seafood είναι απρόσωπος – αυτό που θα ονομάζαμε ως « παράγωγος» – θυμίζοντας μπάντες πολύ σπουδαιότερες από αυτούς, όπως οι Coldplay και οι U2. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να γράφουν καλοφτιαγμένα τραγούδια ( “Signal Sparks”, “Disappear: ) με όλα εκείνα τα εμπορικά εχέγγυα τοι είδους ( ¨όπως πλόυσια μελωδικότητα, σωστά στημένες μουσικές γέφυρες και ρεφρέν, στακάτοι ρυθμοί, soaring κιθάρες ), χωρίς να ξεχνούν τις indie-rock καταβολές τους, άλλοτε για καλό ( το “Between the Noise Part 2”θυμίζει ευχάριστα τους Echo & the Bunnymen της δεύτερης φάσης ) και άλλοτε για κακό λόγο ( Το « Little Pieces”ακούγεται σαν κακή διασκευή στους Sound ) .
