Οι Lambchop, δεν αποτελούν μόνο ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έβγαλε ποτέ η Αμερική, αλλά και ένα γκρουπ που δύσκολα μπορεί να μπεί κάτω από ταμπέλες. Alt – country είναι μόνο μια κατηγορία που βολεύει, γιατί ουσιαστικά δημιουργούν λαϊκή μουσική με στίχους απλούς όσο απλές φαίνονται οι ενορχηστρώσεις τους, τουλάχιστον με το πρώτο άκουσμα. Ομως οι στίχοι αν και διαθέτουν τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν το λαϊκό τραγούδι, όπως ο πόνος, ο χωρισμός και το χιούμορ, αποκτούν άλλη διάσταση όταν βγαίνουν από το στόμα του Kurt Wagner. Ο πόνος μετατρέπεται σε κυνισμό, η αγάπη σε δηλητήριο ή λουλούδι, ενώ το χιούμορ θα μπορούσε να στάζει αίμα. Κάπου εκεί βρίσκεται και η αξία των Lambchop και την βρίσκουμε σε όλο το μεγαλείο της στο ένατο album τους, όπου εκτός από τα δεκαπέντε μέλη της ζηλευτής κολεκτίβας συμμετέχει και μια ορχήστρα εγχόρδων. Ακούγοντας το “Damaged”, όμως, με τα εύθραυστα χαμηλότονα διαμαντάκια που το αποτελούν, θα νομίζετε πως ακούτε μια μικρή σε αριθμό μπάντα να παίζει μπροστά σε τρείς μεθυσμένους στο συνοικιακό μπαρ. Το δε αποτέλεσμα είναι το ίδιο, καθώς νοιώθεις την ζεστασιά της μπάντας να σε περιβάλει και τον Wagner να παίζει μόνο για σένα τα τραγούδια του, που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, καθώς είναι γραμμένα από αληθινούς ανθρώπους και απευθύνονται σε αληθινούς ανθρώπους με αισθήματα, πόνο, οργή ή πίκρα. Τι παραπάνω να ζητήσουμε δηλαδή από μια rock’n’roll μπάντα;
