Δεν θέλει να είσαι και μάντης για να διαπιστώσεις ότι σύντομα οι άνθρωποι των ελληνικών συναυλιακών θα φέρουν και στα μέρη μας ένα από τα group που έχει όλα τα φόντα να ενταχθεί στη λίστα των αγαπημένων του κοινού μας. Τα έχει όλα: βαλσάκια με την αύρα της ιεροτελεστίας, στιγμές εμβατηριακού ξεσπαθώματος, κομμάτια με τις δομές που βρίσκουμε στους Calexico, βουτηγμένα σε (τί άλλο...) λυτρωτικές τρομπέτες και κυρίως... βαλκανικό αέρα.
Αν συνεργαζόταν ποτέ ο Andrew Bird με μια μπάντα της Δυτικής Μακεδονίας με χάλκινα πνευστά (κάτι όχι και τόσο παράδοξο για μια ορχήστρα μόνο με δυτικά όργανα), ίσως να ήταν κι έτσι. Η κιθάρα αντικαθίσταται από μαντολίνα, glockenspiels, γουκαλίλι, ενώ βιολιά, τσέλα, congas, πιάνο και όργανο, ακκορντεόν (θυμίζοντάς μας νοσταλγικά βαλσάκια), μαζί με synth λούπες δημιουργούν ένα μοναδικό άκουσμα που δεν έχει ούτε μια μέτρια στιγμή.
Ξεχάστε το hype που έρχεται, παραβλέψτε τις καθιερωμένες πλέον ιστορίες για τον πιτσιρικά που την κοπάνησε από το σχολείο για να ανακαλύψει τις ομορφιές της Ευρώπης και της παραδοσιακής βαλκανικής μουσικής by accident. Εδώ μιλάμε για ένα συνειδητοποιημένο και απόλυτα τελειομανή εικοσάρη που όμως κουβαλάει τη μαγκιά της σπάνιας συνθετικής φλέβας.
