Επιστροφή στη δισκογραφία για τους πετυχημένους Basement Jaxx με ένα album που τους βρίσκει σε κέφια και δείχνει να διαθέτει όλα όσα χρειάζεται για να εκτιμηθεί τόσο από το κοινό, όσο και από τους κριτικούς - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπερβαίνει κιόλας το δεδομένο και δοκιμασμένο ποιοτικό επίπεδο στο οποίο στέκεται το group ήδη από τις μέρες του Rooty.
Το Crazy Itch Radio αρθρώνεται γύρω από το χαλαρό concept που θέλει τους Ratchcliffe και Burton να ιδρύουν τον δικό τους ραδιοφωνικό σταθμό, concept το οποίο φαίνεται ότι τροφοδότησε τον ήχο τους με ορισμένες φρέσκιες ιδέες. Το μεγάλο όμως όπλο του album είναι η αμεσότητα που εκπέμπει, αυτή η γλαφυρή εικόνα της νεανικής βρετανικής καθημερινότητας η οποία παρελαύνει από τους στίχους (πάρτι, αγχωμένα πρώτα ραντεβού, μεθύσια, υπαρξιακά αδιέξοδα, βιαστικοί ρυθμοί και γρήγοροι έρωτες) και σφραγίζεται κατόπιν από τις σύγχρονες χορευτικές μελωδίες και τις γυναικείες φωνές που φέρνουν την απαιτούμενη κοριτσίστικη ξεγνοιασιά και τσαχπινιά - φωνές δηλαδή σαν τη Vula Malinga, τη Robyn ή τη Millie Oldfield.
Κορυφαία στιγμή του Crazy Itch Radio είναι το λαμπερό “Hey U”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ως τώρα πορεία των Basement Jaxx, το οποίο εύκολα θα μπορούσε να το περάσει κανείς ως το νέο single ενός εκσυγχρονισμένου Goran Bregovic. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζουν το λιγάκι αφελές μα οπωσδήποτε χαριτωμένο πρώτο single “Hush Boy”, καθώς και το “Take Me Back To Your House” με τις banjo πινελιές, αλλά και το κεφάτο “Everybody”. Δεν λείπουν βέβαια και ορισμένες επίπεδες και ανιαρές στιγμές (“Run 4 Cover”, “On The Train”, “Keep Keep On”), οι οποίες μπορεί να προσγειώνουν λίγο απότομα το σύνολο, δεν αμαυρώνουν όμως την καλή εντύπωση που αφήνει.
