Το ξέρετε αυτό που λένε ότι δεν μπορείς να μάθεις σ’ ένα γέρικο άλογο καινούργια κόλπα; Αυτό ισχύει και στην περίπτωση των Buzzcocks, δηλαδή δεν περιμένεις να ακούσεις κάτι διαφορετικό από εκείνο που διατυπώνουν εδώ και 30 χρόνια στους δίσκους τους – μαζί με τις στάσεις που έχουν κάνει – από την άλλη όμως, ακούς το όγδοο αυτό στούντιο άλμπουμ τους και χαίρεσαι που ηχούν ακούραστοι και γεμάτοι έμπνευση. Όπως και να το κάνουμε, με άλλα λόγια, είναι τόσο καλοί και μάστορες στο γράψιμο ποπ συνθέσεων που δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι αφήνουν τον ανταγωνισμό, παλιό και καινούργιο πίσω. Πολύ πίσω για την ακρίβεια…
Το πλαίσιο που θέτουν τα τραγούδια τους εξακολουθεί να είναι (παραδόξως) το punk, στην πιο ιδεαλιστική και αμόλυντη μορφή του. Πράγμα που σημαίνει ότι ο ήχος τους διατηρεί τη σχετική κοφτερή του άκρη και είναι πλημμυρισμένος από μελωδία. Και οι δύο επικεφαλής της μπάντας, ο Pete Shelley και ο Steve Diggle, ξέρουν όσο τίποτε άλλο να γράφουν εξαιρετικά κομμάτια που σφύζουν από ενέργεια ηλεκτρική και ταυτόχρονα λυρική, και γι’ αυτό και εξακολουθούν να είναι μέλη αυτής της παρέας με το όνομα Buzzcocks και να βγάζουν δίσκους και να γυρίζουν τον κόσμο και να ερμηνεύουν ζωντανά τα τραγούδια τους. Και γι’ αυτό και τόσος κόσμος εξακολουθεί και τους παρακολουθεί και τιμάει αμφότερες κυκλοφορίες και συναυλίες τους.
Το δελτίο Τύπου λέει ότι υπάρχουν εδώ μέσα κομμάτια που θα ταίριαζαν απόλυτα στην κλασική τους συλλογή “Singles Going Steady” (από τις τελειότερες συλλογές τραγουδιών για την μετά το 1976 εποχή, αν δεν το γνωρίζατε), και το αστείο είναι ότι δεν πρόκειται καθόλου για υπερβολή, είναι όντως αλήθεια! Το “Sell You Everything” είναι από τα ωριμότερα κομμάτια που έχει γράψει ο Diggle και το σινγκλ “Wish I Never Loved You” ένα κομμάτι που θα μπορούσε να φέρει ως ημερομηνία παραγωγής οποιαδήποτε χρονιά θέλετε από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Και αυτό φυσικά κάθε άλλο παρά υποτιμητικά το αναφέρουμε… Με πολύ καλό υλικό λοιπόν εφοδιάζουν τις βαλίτσες τους οι Buzzcocks, και με το υπόλοιπο περιεχόμενό τους από το παρελθόν έρχονται ξανά στα μέρη μας, και όποιος τους είχε δει στην προηγούμενή τους επίσκεψη θα ξέρει ότι δεν πρέπει να τους χάσει ούτε κι αυτή. Γιατί τι στο καλό, για πλάκα είναι από τους ελάχιστους (αν όχι οι μοναδικοί) που έχουν επιζήσει από την πρώτη φουρνιά συγκροτημάτων της punk έκρηξης;
