Τους λατρεύω τους Lanterna! Να πω μόνο ότι το πρώτο τους άλμπουμ το έχω σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, πρώτα την ελληνική του κόπια που περιείχε κομμάτια από την πρώτη τους κασέτα (κυκλοφορημένο σε περιορισμένα αντίτυπα βυνιλίου από την Elfish του Γιάννη Παπαϊωάννου), μετά την έκδοσή του σε cd από την Parasol και τέλος την επανέκδοση του προηγούμενου από τη Rykodisc! Και φυσικά τα υπόλοιπα τρία τους άλμπουμ, τέσσερα μ’ αυτό εδώ. Και ένα επτάιντσο split μαζί με τους Scenic του Bruce Licher. Κι ας μην ξεχνάμε την υπόλοιπη δραστηριότητα του Henry Frayne, τόσο με τους 4ADικούς Area όσο και με τους ελαφρώς πιο mainstream The Moon Seven Times.Μ’ αρέσει να ακούω την κιθάρα του, ή καλύτερα τις κιθάρες του και όλα τα εφέ που τους προσθέτει, που πολλές φορές αγγίζουν την αιθέρια αισθητική του Robin Guthrie και των Cocteau Twins (ακούστε πχ το “48th & 8th” και πείτε μου αν ακούτε διαφορά ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα!). Μ’ αρέσει επίσης το ταξιδιάρικο ύφος της μουσικής του που σε παραπέμπει στα άδεια, γιγάντια ηχοτοπία των Scenic, καθόλου τυχαία τα δύο γκρουπ έχουν περιοδεύσει μαζί και ο Bruce Licher σχεδιάζει το εξώφυλλο του cd τους αυτού, με μια φωτογραφία να κοσμεί το εξώφυλλο τραβηγμένη προφανώς κάπου στην απέραντη αμνερικανική έρημο…Ο Henry Frayne παίζει τα πάντα σχεδόν μόνος του στο δίσκο – μόνο πίσω από τα ντραμς έχει τον Eric Gebow – και κερδίζει πολύ εύκολα τις εντυπώσεις μ’ ένα σύνολο τραγουδιών που αποτελεί ένα αξιομνημόνευτο ονειρικό ταξίδι. Θα θέλαμε πολύ να τον δούμε ζωντανά και στη χώρα μας, ή καλύτερα στην πόλη μας, μιας που πέρυσι το καλοκαίρι έπαιξε μια low key συναυλία σε ένα μαγαζί κάπου στο Άστρος Κυνουρίας! (στο τσακ ήμουν να πεταχτώ ως εκεί να τους δω, αφήνοντας για άλλη φορά άλλο ταξίδι που είχα προγραμματίσει, αλλά η φωνή της λογικής με συγκράτησε). Αν πάντως αποφάσιζα να κάνω το ταξίδι έως εκεί, ξέρω ήδη το τέλειο σάουντρακ για τις ώρες οδήγησης που θα ξόδευα για να φτάσω!
