Πράγματι «βλέπεις χρώματα» ακούγοντας αυτό το δεύτερο άλπουμ (προηγήθηκε το “Faded Seaside Glamour” το 2003) του νεανικού αυτού ποπ κουαρτέτου από το Σαουθάμπτον. Χρώματα ζωηρά και έντονα, εκτυφλωτικά στο μάτι και μεθυστικά στο αυτί, ελέω μυτερών hooks, ζαχαρωμένων ρεφρέν, όλο γλυκόζη αρμονιών, στιλπνών ενορχηστρώσεων, disco-rock ρυθμών, αεροδυναμικών κιθάρων που σερφάρουν στα σύννεφα και μιας φωνής… από έναν άνδρα-παιδί που φαίνεται πως μεγάλωσε εισπνέοντας αντί για οξυγόνο, ήλιο!
Αναγνωρίζω την ποπ φωτεινότητα των Delays και υποπτεύομαι πως κατά βάθος μπορεί και να μου αρέσει, μα ο πολιτικός καθοδηγητής περί ποπ ορθότητας μέσα μου εξανίσταται και επαναστατεί, γιατί αναγνωρίζει πως αυτοί αν και υποκλέπτουν τις μουσικές και το ύφος των Sundays, U2 και Cocteau Twins, εν τούτοις την ποπ στιλπνότητα των Bangles, A-ha και Abba ζηλεύουν, επιζητώντας την με κάθε μέσο: κακόγουστο αλλά και πιασάρικο!
Όπως στο single “Valentine” (σε παραγωγή από τον Trevor Horn παρακαλώ!), όπου η ηλεκτρονική ντίσκο – ποπ τους το φάντασμα των Dead or Alive ξυπνά! Ή όπως στο “This Town`s Religion”, μια new wave εκδοχή της 80ς ποπ με α λα U2 κιθάρες. Ή τέλος όπως στο “Too much in your life”, που είναι σαν να ακούς ένα ντουέτο της Kate Bush με τον Feargal Sharkey.
Το ίδιο πνεύμα διατρέχει πάνω-κάτω όλο το άλπουμ οδηγώντας σε σε ένα overdose ονειρικής ποπ φτιαγμένης από αφρολέξ και μαλλί της γριάς!Τα μισά από τα τραγούδια του άλπουμ φέρουν μαζί τους την εγγύηση “Top 10 Hit”, όμως μόνο κανά δυό από αυτά έχουν πραγματικά κάτι από τη μαγεία και τη μαεστρία που χαρακτηρίζει το ποπ τραγούδι. Για μεν το πρώτο ακούστε το “You and Me”, για Δε το δεύτερο το “Sink like a stone”, το καλύτερο τραγούδι που δεν έγραψαν τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Pretenders και οι Bangles.
Όλα Δε αυτά έρχονται με την αξιοπιστία της Rough Trade, η οποία εταιρεία αν πριν από εικοσιπέντε χρόνια τολμούσε να κυκλοφορήσει έναν τέτοιο δίσκο θα την περνούσαμε από Μαοικό δικαστήριο και θα την καίγαμε μαζί με τα τεύχη του Smash Hit!
