Δεύτερο album για τους Αμερικανούς Gris Gris, μια μπάντα η οποία έχει ως σημείο αναφοράς τον garage και ψυχεδελικό ήχο των late-1960s. Πρόκειται για ένα revival act, ικανό μεν να συνθέτει καλοπαιγμένες απομιμήσεις των 13th Floor Elevators και των συνοδοιπόρων τους, ανίκανο όμως (μέχρις στιγμής) να πείσει πως έχει απογαλακτιστεί επαρκώς από τις επιρροές του, αρθρώνοντας κάτι άξιο σημασίας, που να φέρει τη δική τους στάμπα.
Δύο τραγούδια, το γλυκό “Medication #4” και το ονειρικό “Mademoiselle Of The Morning”, δείχνουν ότι ίσως δεν θα έπρεπε να βιαστούμε να τοποθετήσουμε τους Gris Gris στο τσουβάλι με τους υπόλοιπους neo-psych revivals που κανείς δεν θα θυμάται ύστερα από πέντε χρόνια. Μένει όμως να το αποδείξουν, γιατί κατά τα άλλα το νέο τους album πελαγοδρομεί στη μετριότητα (“The Nonstop Tape”, “Big Engine Nazi Kid Daydream”, “Pick Up Your Paygun”), όπως συνέβαινε και με το προ τριετίας ντεμπούτο τους.
