Όταν, κάπου εκεί, στις αρχές των ‘80s, στην κούρσα για τον τίτλο του Μεγαλύτερου Συγκροτήματος του Πλανήτη, οι Κούνελοι ήρθαν δεύτεροι, πίσω από την ουμανιστική παρέα του Καλλίφωνου, ο Ιαν δεν τα έβαψε μαύρα. Ήξερε μάλλον ότι, αν ήταν οι ίδιοι στη θέση τους, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αντεπεξέλθουν σε όλα αυτά τα φιλανθρωπικά gala, τις δεξιώσεις με τους Προέδρους και τις συναυλίες για τους αναξιοπαθούντες από τον Τυφώνα Κατρίνα και τους τσουναμόπληκτους –άσε που θα έπρεπε να θυσιάσει και την χαίτη-trademark και όπως η ιστορία μας έχει αποδείξει, ο Σαμψών (όχι της Κύπρου, ο άλλος) τα ‘έπαιξε’ όταν η Φιλισταία τσούλα έκανε τον Ψαλιδοχέρη πάνω στην πλούσια κόμη του (σ.σ. να αναμένω άραγε επιστολή διαμαρτυρίας από το ελληνικό, ινδονησιακό ή περουβιανό fan club των U2;).
Αν αφήσουμε στην άκρη τα αξιοπρεπή-πλην-λίγα Evergreen, What Are You Going to Do With Your Life? και Flowers (’97,’99 και ’01 αντίστοιχα), το τέταρτο άλμπουμ της Β’ Ζωής των Κούνελων είναι σαφώς το πιο συγκροτημένο ηχητικά, το πιο πλούσιο μουσικά, το πιο άρτιο τεχνικά και το πιο ενθουσιώδες δημιουργικά. Τα νεούδια Simon Finley και Peter Wilkinson (οι αντικαταστάτες της καλύτερης ρυθμικής section των ‘80s, του Les Pattinson και του μακαρίτη Pete de Freitas) δεν είναι απλά δυο σεσιονάδες μουσικοί, αλλά μοιάζει να έχουν απορροφήσει κάθε ουσία της μουσικής ύπαρξης των Bunnymen και να παίζουν εφάμιλλα (όχι καλύτερα όμως) των προκατόχων τους, ενώ κι η συνθετική πένα του εναπομείναντος διδύμου όχι απλά μοιάζει να έχει στερέψει από μελάνι, αλλά ξερνάει τις καλύτερες παρτιτούρες από το “Lips Like Sugar” του ’87.
Αν και η φωνή του Ιαν είναι όπως πάντα προεξάρχουσα, η κιθάρα του Will Sargeant είναι αυτή που κλέβει την παράσταση σε κομμάτια όπως τα "Parthenon Drive", "Sideways Eight", “All Because of You Days” (ακόμη και τους Stones έκλεψαν οι θεοί!) και το πρώτο single “Stormy Weather”, τα οποία λάμπουν σαν σουπερνόβες σε ένα διαρκώς συρρικνωμένο μουσικό σύμπαν, το οποίο μοιάζει να έχει περισσότερη ανάγκη από ‘κλασάτες’ απόπειρες σαν την εν λόγω κυκλοφορία, παρά ένα σωρό Coldplay-ικούς κλώνους. Όσοι τους είχατε ξεγράψει νωρίς και σπεύσατε να αποκτήσετε το Crystal Days 1979-1999, κάνατε μεγάλο λάθος. Η τιμωρία σας θα είναι να καείτε στην κόλαση με το X&Y να παίζει ες αεί μέσα στα αυτιά σας.
