Είναι η ώρα να ‘πουλήσω μούρη’ και να δείξω πόσο πολύ κατέχω το αντικείμενο: ο Gianlugi Di Costanzo, ένας αυτοαποκαλούμενος ‘μύθος’ της left field ηλεκτρονικής μουσικής (κι εγώ για ποιο λόγο δεν τον ξέρω τότε;), δημιουργεί το πρότζεκτ των Bochum Welt και εφορμά ξανά στις πίστες, παρέα με τον Πάνο Κιάμο, την Αφροδίτη Τσιντσιλά και ένα ολόδροσο μπουκέτο από νεαρά και ταλαντούχα παιδιά.
Κάθοδο λοιπόν, η αναβίωση των ‘80s και του neo-italo ντίσκο είναι στη μόδα (ως και η Madonna έβαλε Moroder-ικο μπιτάκι σε ένα από τα τραγούδια του νέου της άλμπουμ), ο Gianlugi ξαναπιάνει τους ρομποτικούς ρυθμούς εκεί που τους άφησε ο συμπατριώτης του Robert Miles για ένα εμετικό συνονθύλευμα από ήχους εμπορευόμενους από πάσης φύσεως κίμπορντ (mellotron, oberheim και moog), οι οποίοι μαζί με μια σειρά από μπασογραμμές ΑΑ ποιότητας (ξέρετε, από εκείνη την ποικιλία που, όταν ακούγεται, σε χτυπάει στο πάνω μέρος του υπογαστρίου σου), άλλοτε μπορούν να σε κάνουν να κοιμηθείς την ώρα που τρως (και, ως εκ τούτου, να βιώσεις τον φριχτό θάνατο από πνιγμό, όπως ο μακαρίτης ο Διογένης, τύραννος των Συρακουσών) ή, το καλύτερο, να σε οδηγήσουν σε παρά φύσει ασέλγεια στο κοντινότερο ζεύγος ηχείων.
Αν καταφέρετε και ξεπεράσετε αυτόν τον ambient σκόπελο (και Αλόννησο) της ακρόασης όλου του άλμπουμ, πάρτε με τηλέφωνο να πάμε μια μέρα Πετρέλη/Στανίση –με το ‘τραπέζι’ κερασμένο από μένα. Στην πυρά κι αυτό μαζί με το Selected Ambient Works του Aphex!
