Ο Ambarchi κατοικοεδρεύει στην Αυστραλία και ασχολείται με την πειραματική ηλεκτρονική μουσική. Μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο αυτό μια και η αντίστοιχη σκηνή εκεί είναι πολύ πιο δυνατή απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Για παράδειγμα υπάρχει ήδη ένα πολύ καλό φεστιβάλ, το What Is Music?, στη διοργάνωση του οποίου συμβάλει και ο Ambarchi. Σε αυτό δίνουν το παρόν αρκετοί πειραματιστές τόσο από την πλευρά της Αυστρίας (Mego κλπ) όσο και της Ιαπωνίας. Φανταστείτε ότι το Endless Summer το εμπνεύστηκε ο Fennesz σε μια επίσκεψή του στο εν λόγω φεστιβάλ.
Ας επιστρέψουμε όμως στο Triste το οποίο παρ’ όλες τις καλές προθέσεις του Ambarchi δεν είναι και κάτι το σπουδαίο. Αποτελείται από δυο εικοσάλεπτα μέρη και άλλα δυο πιο σύντομα remake. Το πρώτο μέρος είναι μια σπουδή στο ατμοσφαιρικό ambient, κατά τα πρότυπα του Brian Eno (της εποχής του Discrete Music). To δεύτερο ξεκινάει επίσης χαμηλόφωνα αλλά στη συνέχεια εμπλουτίζεται με αρκετούς θορύβους και πειραγμένους ήχους. Όλα αυτά γίνονται σε εξαιρετικά αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα το κάθε κομμάτι να μοιάζει εντελώς στατικό και στην ουσία να μην αναπτύσσεται ποτέ.
Ο Ambarchi χρησιμοποιεί ήχους από συμβατικές πηγές αλλά με μη συμβατικό τρόπο. Είναι εξαιρετικά ανήσυχος κάτι που φαίνεται και από τη μουσική του πορεία: ξεκίνησε ως drummer της free jazz και κατέληξε ως κιθαρίστας της πειραματικής electronica. Στο Triste επέλεξε έναν εξαιρετικά χαλαρό αυτοσχεδιασμό, χωρίς την παραμικρή δομή, καταλήγοντας σε ένα αποτέλεσμα αρκετά ατμοσφαιρικό μεν, εξαιρετικά μονότονο δε.
