Καλά, τι ποτίζουν αυτούς τους Ισλανδούς; έψαξα να ανακαλύψω έναν Ισλανδό μουσικό της προκοπής που να μην τον χαρακτηρίζει η εκκεντρικότητα – και ομολογώ πως δεν τα κατάφερα.
Πάρτε για παράδειγμα αυτόν τον κατά συνθήκη τραγουδοποιό. Στα καλύτερά του ακούγεται σαν τον Will Oldham, ενώ σε άλλα σημεία θυμίζει και κάτι από Beck. Σα να μην έφθανε όλη αυτή η ανακατωσούρα, μας ρίχνει και ένα α λα Beefheart κολάζ από μπλούζ βρυχηθμούς, αφού περάσει πρώτα από το α λα Thom Yorke παράπονο και την γλιστερή electronica.
Είναι πραγματικά άξιον απορίας πως αυτός ο μουσικός περνάει από την οικιακή πλάκα του ”Swing ding” στο θρηνητικό death-song του “Salt”. Αλλά τι να περιμένεις από κάποιον που τραγουδά για αποκεφαλισμένα κοτόπουλα και θλιμμένα φορτηγά; Αν και υποθέτω πως πρόκειται για αλληγορίες πάνω στον έρωτα και το σεξ.
Τελικά is this monkey music? Έλα ντε!
