Ο καιρός φαίνεται να έχει αφήσει τα σημάδια του πάνω τους, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Οι Bon Jovi επιστρέφουν με το Have A Nice Day, έναν δίσκο που δεν απευθύνεται κατ’ ανάγκη στις πιο νεαρές ηλικίες (είμαι βέβαιη ότι οι τριάντα και άνω θα βρουν πράγματα να τους ευχαριστήσουν περισσότερο από τους νεότερους).
Τα τραγούδια άλλοτε θυμίζουν το παρελθόν τους, άλλοτε είναι εμπλουτισμένα με νέα στοιχεία και ορισμένα «μυρίζουν» χιτάκι από μακριά. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν χάνουν την αναγνωρίσιμη Bon Jovi ταυτότητά τους. Απλώς ο ήχος ακούγεται πιο συμμαζεμένος, χωρίς ιδιαίτερα ξεσπάσματα και «επαναστατικές» δηλώσεις, φαίνεται ότι έχουν δαμάσει τον τσαμπουκά τους και βλέπουν τα πράγματα με τη ματιά του σαραντάρη. Ακόμη και οι μπαλάντες τους-που κυριαρχούν, όπως ήταν αναμενόμενο, στο δίσκο- δεν έχουν το γνωστό στυλάκι. Κάποιες, μάλιστα, είναι πολύ καλές.
Σε γενικές γραμμές, είναι ένα δισκάκι που στέκεται αξιοπρεπώς, χωρίς, βέβαια, να είναι κάτι το εξαιρετικό. Για το είδος του και για το μαζικό κοινό στο οποίο καταφανώς απευθύνεται, είναι μια καλή επιλογή. Και σίγουρα, ακούγεται πολύ πιο αβίαστα από άλλα δείγματα της μουσικής βιομηχανίας του σωρού…
