Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται να πεις για το νέο – αλλά και τα περισσότερα παλιότερα – άλμπουμ των Giant Sand είναι ότι ακούγονται σαν Calexico. Τότε όμως σκέφτεσαι: «Για μια στιγμή, οι Calexico δεν ήταν οι δύο τύποι που αποτελούσαν για χρόνια την backing band του Howe Gelb; Οπότε η αλήθεια είναι ότι αυτός ο δίσκος θυμίζει πολύ τους Calexico, οι οποίοι έχουν ξεσηκώσει πολλά απ’ τα κόλπα τους απ’ τους Giant Sand.
Ο Howe Gelb όμως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει εμπορικά ανοίγματα όπως οι δύο παλιόφιλοί του, γι’ αυτό και παραμένει στην αφάνεια, ικανοποιημένος να γράφει, να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί ασταμάτητα δίσκους. Κι όχι μόνο αυτό, στη μπάντα του έχει πια τον συνεργάτη της Polly Harvey John Parish (που βοηθάει και στην παραγωγή του δίσκου) να παίζει ντραμς, φωνητικά συνεισφέρουν ο Vic Chesnutt και η Scout Niblett, ενώ όργανο σ’ ένα κομμάτι έπαιξε ο Eric Drew Feldman (Captain Beefheart, Frank Black κτλ).
Είναι προφανές ότι το κλίμα του δίσκου αντανακλά για μία ακόμη φορά το χρώμα και τη θερμοκρασία της ερήμου, ακόμη κι αν κομμάτια ηχογραφήθηκαν, εκτός από το Tuscon της Arizona, και στην κρύα Κοπεγχάγη! Η αισθητική της γραφής του Howe Gelb είναι βέβαια τόσο συγκεκριμένη και διαμορφωμένη μέσα από έτη πολλά δισκογραφικής δράσης που θα ήταν ουτοπικό να ζητούσαμε κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν. Και ποιος ο λόγος άλλωστε; Ορισμένους καλλιτέχνες τους λατρεύεις ως έχουν και θα ήταν κρίμα κι άδικο να απαιτούσες να αλλάξουν. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ποιος άλλος θα μας έστελνε τον καυτό αέρα της ερήμου κλεισμένο σ’ ένα ασημένιο δισκάκι μέσα σ’ ένα πλαστικό κουτί;
