Οι Vex'd σχηματίστηκαν όταν δυο νεαροί λονδρέζοι, ο Jamie Teasdale και ο Roly Porte, συναντήθηκαν σε ένα κολέγιο στο Bristol. Οι πρώτες τους κυκλοφορίες ήταν δυο δωδεκάιντζα στην τοπική Subtext, τα Pop Pop και Lion, δυο δυναμικά dubstep κομμάτια. Αυτά ήταν που τράβηξαν την προσοχή στο γνωστό και μη εξαιρετέο Mike Paradinas ο οποίος τους κάλεσε στην Planet Mu για να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους Degenerate.
Στην έκδοση του Degenerate που έχω στα χέρια μου υπάρχει ένα extra cd με τα δυο πρώτα singles τους μαζί με τα b-sides, πράγμα αρκετά χρήσιμο γιατί δείχνει πως οι Vex'd περνώντας το κατώφλι της Mu μπήκαν για τα καλά μέσα στο σκοτεινό grime και το βιομηχανικό techno. Τα δώδεκα κομμάτια, μεταξύ των οποίων και δυο ελαφρώς πειραγμένες των αρχικών singles, χαρακτηρίζονται από τον θόρυβο και την τραχύτητά τους. Ο ρυθμός συγκριτικά με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες της Mu θα λέγαμε ότι είναι λιτός. Ένα ακατέργαστο drum'n'bass το οποίο επαναλαμβάνεται σε βαθμό μαζοχιστικό σε όλο το cd. Πάνω σε αυτόν το ρυθμό πέφτει ένα μπάσο γεμάτο παραμόρφωση και το background γεμίζει industrial ήχους και εφέ. Οι προσθήκες φωνητικών είναι ελάχιστες, κυρίως κάποια ragga σημεία που μαζί με echoes και τρανταχτό μπάσο, οδηγούν το δίσκο σε ένα δυναμικό dubstep φινάλε.
Όλα αυτά θα είχαν ενδιαφέρον αν τα ακούγαμε μια δεκαετία πριν αλλά πλέον τώρα μοιάζουν υπέρ του δέοντος άτεχνα και αρχέγονα. Από το εξώφυλλο μέχρι την κακή παραγωγή όλα δείχνουν προχειροφτιαγμένα, ειδικά την εποχή μας που όλο και πιο εκλεπτυσμένες και προσεγμένες παραγωγές βλέπουν το φως. Ο μόνος τρόπο για να ευχαριστηθείς το Degerate είναι να αφεθείς στην σκοτεινή και φτηνή παραγωγή και να χαθείς στα επαναληπτικά beats του. Συνεπώς είναι κατάλληλο για soundtrack αποκλειστικά και μόνο παρακμιακών καταστάσεων.
