O Thom Yorke έχει δηλώσει φανατικός οπαδός της φωνής του Mark Mulcahy, οπότε τι άλλο μένει να πούμε εμείς; Υπάρχει καμία αμφιβολία για τις φωνητικές του ικανότητες από κανέναν μετά απ' αυτό; Επίσης, ο Nick Hornsby έχει περιλάβει το τραγούδι του "Hey Self Defeater" στο βιβλίο του 31 Songs, όπου γράφει για τα πιο αγαπημένα του κομμάτια όλων των εποχών. Σας αφήνει και αυτή η λεπτομέρεια δύσπιστους ως προς την αξία του εν λόγω καλλιτέχνη; Αν ναι, κοπιάστε σ' αυτό το τρίτο του άλμπουμ ή ανατρέξτε στο σημαντικό παρελθόν του και τη μπάντα που διατηρούσε από το 1984 έως το 1996, τους Miracle Legion (οι οποίοι μας είχαν τρελάνει όταν στο εσώφυλλο του δίσκου τους "Surprise Surprise Surprise" του 1987 είχαν τη φωτογραφία από τα σοκολατάκια Jokonda. Που τα είχαν βρει; αναρωτιόμασταν όσοι τον είχαμε αποκτήσει τότε. Πρόσφατα έμαθα την απάντηση αλλά δεν τη λέω, μην τα ξέρουμε όλοι όλα!). Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα πολύ αξιόλογο σύνολο δουλειάς, χώρια η πρόσφατη εμπλοκή του στο χώρο της όπερας με δύο έργα δικής του σύνθεσης και ερμηνείας.
Όχι, μη θεωρήσετε ότι εδώ έχετε να κάνετε με κάποιον που αφήνει κορώνες επάνω σε ακουστικές συνθέσεις, μιλάμε περί όμορφης, στρωτής, προσωπικής τραγουδοποιίας, με διακριτικά χρώματα της αμερικανικής παράδοσης και ανεπαίσθητο ποπ χαρακτήρα. Ανάμεσα στους μουσικούς που τον συνοδεύουν είναι ο J Mascis των Dinosaur Jr και ο Joey Santiago των Pixies, εκκωφαντικές κιθάρες δεν θα ακούσετε μια φορά, τσέλο και ακορντεόν σίγουρα, σόλο κιθάρας πάντως όχι...
Ο Mark Mulcahy αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση που αξίζει να ακούσετε, εξάλλου η πολύχρονη αν και αθόρυβη πορεία του είναι απ' αυτές που μοιάζουν να φωνάζουν από μακριά ότι κάτι αξιόλογο παίζεται εδώ. Προσφέρει σπουδαία τραγούδια που είναι αμαρτία να ερμηνεύει μοναχά για χάρη ενός ακροατηρίου αποτελούμενου από γουρούνια, όπως δείχνει να κάνει στο εξώφυλλο του δίσκου.
