Tο ντεμπούτο άλμπουμ από αυτό το τετραμελές art/punk-rock συγκρότημα από το Σάδερλαντ ήταν μία από τις πολύ ευχάριστες εκπλήξεις της περασμένης χρονιάς και ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2004.
Οι Futureheads, με εμφανέστατες επιρροές στον κοφτό, νευρώδη και επιταχυμένο ήχο τους από πρώιμους Jam (το single “First Day” έχει κάτι από την ακατέργαστη ορμή του “In the City” των Jam), Buzzcocks, Wire, Gang or Four (o Andy Gill συμμετέχει στην παραγωγή) και -πρώιμους επίσης– XTC, μας μεταφέρουν –εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους- στις λαμπρές ημέρες του μετά-πανκ.
Ευτυχώς όμως που η περίπτωση των Futureheards δεν είναι μια ακόμη φτωχή απομίμηση – όπως βεβιασμένα μπορεί να εκληφθεί –αφού αυτοί εμπλουτίζουν συχνά γωνιώδη και τραχειά τραγούδια τους με μικρές αλλά λαμπρές πυροδοτήσεις από pop φωνητικές αρμονίες και hooks. Εξ ού και η εξαίρετη διασκευή που αυτοί κάνουν στο “Hounds of Love” της Kate Bush.
Έτσι, σε κάθε τραγούδι τους ( “A to B”, “The city is here for you to use”, “Stupid and shallow”) αντιστοιχεί και μία τήξη του art-punk rock με την ποπ. Όπως συμβαίνει στο “Alms” (με την αλα XTC εκκεντρική power-pop διάθεση ), στον αλα Buzzcocks noise-pop χείμμαρο του “Carnival Kids” ή στο “Trying not to think about time” (όπου το new wave συναντά το post-punk και αυτά μαζί τη ska-pop).
Αφήνοντας κατά μέρους το όποιο hype καλλιεργεί το αναξιόπιστο πλέον NME, αυτό που μένει είναι ένας δίσκος όλο κοφτή ενέργεια και μυώδη δύναμη.
