«Αυτό δεν είναι απλά ένα σάουντρακ που έγραψα, μπορείτε να το λογαριάζετε σαν το νέο μου άλμπουμ» διατείνεται ο Kid Loco, και φανταζόμαστε μάνι – μάνι στρατιές από οπαδούς του να σιχτιρίζουν που αυτή τη φορά ο Γάλλος φίλος τους επέλεξε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό και δεν είχε την ευγενή καλοσύνη να τους ειδοποιήσει επ’ αυτού!
Αν το θέμα της ταινίας που επενδύει αυτή η μουσική είναι σχετικό με τον τίτλο της, τότε θα περιμέναμε το ύφος των ήχων που ακούμε να προέρχονται από τον τεράστιο κόσμο της hip hop. Ο Kid Loco όμως εμπνέεται ένα χαλαρό trip hop-οειδές χαρμάνι με έντονα ανατολίτικα στοιχεία, που τονίζονται από τη χρήση sitar (ή κάποιου οργάνου που μοιάζει μ’ αυτό), tablas αλλά και των κλιμάκων που παραπέμπουν το μυαλό μας εκεί. Κι όσο κι αν οι Γάλλοι είναι γενικώς ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τις μουσικές αυτές, ειδικά όσες προέρχονται από τις αποικίες τους και χώρες σαν την Αλγερία για παράδειγμα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν άμεσα να ταυτιστούν με όσα ακούν στο cd αυτό, στα δικά μας αυτιά δεν διαφέρει σε τίποτα με κομμάτια μέσα από συλλογές τύπου Buddha Bar και των συναφών αρπαχτών του εξωτικού lounge.
Δεν εννοούμε ότι ο Kid Loco θα έπρεπε να κάνει πάντα εκείνο που περιμένουμε απ’ αυτόν, ούτε και να είναι προβλέψιμος σε κάθε καινούργιο του βήμα, αλλά τουλάχιστον έχουμε την απαίτηση να ξεχωρίζει με ό,τι καταπιάνεται. Στο “The Graffiti Artist” παραθέτει 8 κομμάτια που διαρκούν ακριβώς 80 λεπτά, η προσωπικότητά του είναι αμυδρά παρούσα (όπως παρών με την κιθάρα του είναι και ο φίλος του από τους Departure Lounge Tim Keegan), ενώ αυτό που κερδίζει την παράσταση είναι η «ατμόσφαιρα» από λιβάνια που καπνίζουν στα τραπέζια και πονηρά τσιγάρα που καίνε στα χείλη χαμένων στο διάστημα φίλων του ethnic και της new age μονοτονίας. Εμείς σκεφτόμαστε να μην πάρουμε…
