Δεν θυμάμαι να έχω φίλο ή γνωστό που να του αρέσουν οι Turin Brakes. Εγώ πάλι τους βρίσκω συμπαθέστατους! Το ζήτημα της διαφωνίας μας είναι ότι ηχούν πολύ ξενέρωτοι, και το καταλαβαίνω. Είναι πραγματικά εύκολο να πέσεις θύμα της χαλαρότητας του ήχου τους και να τους ξεγράψεις σαν φλούφληδες. Θα ήταν πραγματικά κρίμα όμως να σου διαφύγει η μαστοριά και ο λυρισμός της συνθετικής τους πένας.
Το τρίτο τους άλμπουμ “Jack In A Box” είναι ένας δίσκος που τώρα που αρχίζει το καλοκαίρι αξίζει να έχεις μόνιμα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και να το ρίχνεις στο cd player κάθε φορά που ξεκινάς για μπάνιο στη θάλασσα. Κι αυτή είναι σημειωτέον μία μονάχα από τις ιδανικές καταστάσεις κάτω από τις οποίες σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσατε να το απολαύσετε. Τις υπόλοιπες θα τις βρείτε μόνοι σας ακούγοντας τις χαρακτηριστικές φωνητικές αρμονίες του Βρετανικού ντουέτο σε κομμάτια όπως το σινγκλ “Fishing For A Dream” ή το εναρκτήριο “They Can’t Buy The Sunshine”, που με τον εύγλωττο τίτλο του δίνει αμέσως ένα σαφές στίγμα του ύφους αλλά και της αισθητικής που πραγματεύονται σαν σχήμα. Κοντά στο στυλ του David Gray και των Kings Of Convenience, ξεκίνησαν κι αυτοί σαν μέλη της σκηνής του Quiet Is The New Loud αλλά συνεχίζουν έξω απ’ αυτό, απ’ τη στιγμή που η μουσική τους, κλασική τραγουδοποιία με ακουστικές κιθάρες και νεοχίπικα χρώματα, υπερβαίνει τις μόδες και τις επιταγές των εποχών που τη γεννάει.
Έχετε ξανακούσει τραγούδια σαν εκείνα των Turin Brakes, μα όταν μία τόσο απλή σύνθεση όπως το “Over And Over” σου κολλάει τόσο άσχημα, τότε ξέρεις ότι ακούς κάτι πραγματικά καλό. Οι Turin Brakes είναι καλοί, συμπαθέστατοι – να το ξαναπούμε αυτό! – και ιδανικοί όταν θέλετε κάτι ανάλαφρο μα φουλ μελωδικό να γεμίσει τη ζωή σας.
